Ένας γύφτος μελαψός
Σαν την κακιά μου μοίρα
Περαστικός από τη γειτονιά μας,
Όπως όλοι, άλλωστε
Δίνει μια δυνατή κλωτσιά στη γύφτισσα που τον ακολουθεί.
Την τραυματίζει σοβαρά μα εκείνη δεν μιλάει
Έτσι μαθημένη από αιώνες
Έχει χάσει για πάντα τη φωνή της.
Φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια της
Πετάνε απρόσεκτα στην άδεια σκηνή του κόσμου
Και τσακίζουν τα ράμφη τους ανεπανόρθωτα.
Όλα τα λόγια μπορούν να σε πληγώσουν
Τα τελευταία όμως μπορούν να σε σκοτώσουν
Δήλωσε κάποτε ένας ποιητής της παρακμής.
Μα ποιος να τον ακούσει και γιατί;
Άκου, ποιητής της παρακμής! Χαρά στο πράγμα!
Πυροβάτες και Τεχνουργοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου