Ανδρέας Φουσκαρίνης - Η σιωπή

Απόψε έπαλλε η σιωπή

Σαν την χορδή σπασμένου μαντολίνου

Κι εγώ αφουγκραζόμουνα με περισσή λαχτάρα

Τον εξαίσιο ρυθμό της.

 Κι ύστερα

Έσκυψα το κεφάλι μου με απόγνωση

Και κλείστηκα για πάντα στο καβούκι μου

Σαν τη χελώνα που το πήρε απόφαση

Πως ήρθε η ώρα της και πρέπει να λουφάξει.

Απροσδιόριστος αριθμός παιδιών του διαδικτύου και του κινητού

Κατέκλυσαν και πάλι το τοπίο.

Ο κόσμος ολόκληρος φευγάτος δια παντός

Σαν να μην ήτανε παρών ποτέ του

Σαν να μην ήτανε ποτέ στην ώρα του.

Αλλά

Έτσι

Δεν συνηθίζεται

Στις μέρες μας;

Προς τι οι διαφωνίες;

Και οι στενοχώριες; 

Οι άσκοπες διαμαρτυρίες;

 Πυροβάτες και τεχνουργοί