Τόπος του ήλιου
Από πέτρα σε πέτρα
Άσημη σκιά ξερολιθιάς
Γύρω ωχρά ξεράγκαθα
Και κάθε τόσο σαύρες
Ψάχνοντας στα κρυφά
Το πιο τρυφερό θυμάρι
Τα πιο άγρια φρύγανα
Ιούλης
Της εισβολής
Ωράριο σαρκοβόρο
Δεν τους έφερε η θάλασσα
Στο Πέντε Μίλι
Στους εξώστες της Κερύνειας
Δεν τους έφερε ο ουρανός
Στου Μπέλα Παϊς τις βαθιές κοιλάδες
Δεν ήρθαν για τις λεμονιές
Ιούλη
Άρχισε τ’ άγριο φονικό
Μεγάλη η νύχτα
Μαύρα άλογα στ’ ακίνητο ακρογιάλι
Σκληραίνει το φως
Απ’ τον φεγγίτη ποιος ακούει τύμπανα
Ποιος βλέπει κορμιά να πέφτουν
Τους λαβωμένους σε χαμόσπιτα
Ανάκατα γυναίκες παιδιά γερόντοι
Μάτια κλειστά γυαλιστερές κροκάλες
Λάπηθος Καραβάς Παλαίκυθρος
Ιούλη
Τα σκυλιά δεν σωπαίνουν
Σπαθιά να βρέξεις ουρανέ
μαχαίρια να χιονίσεις
Πώς να γαληνέψουν οι άνθρωποι
Άλλους τους κόβουν σαν γυαλί
Σε ποιον να μιλήσεις
Σε ποια ψυχή το αίμα να ψάξεις
Ήλιος κι αίμα νύχτα μέρα
Μέρες λείψανα χωριά
Της Καρπασίας μικρά ρυάκια
Νεκροί δαγκώνουν στάχυα
Καρφιά χτυπούν τις πέτρες
Τυραννισμένο φως ξεραίνει τα χωράφια
Σκουλίκια ξεχύνονται απ’ το σαρκίο
Φιλιωμένα με το θάνατο σκουλίκια
Σώμα πάνω στο σώμα
Στο άχαρο τούτο κοιμητήρι
Ερπετά κουρνιάζουν
Κάθε κλαδί τα κρύβει
Ψάχνουν νεκρούς
Που τελειωμό δεν έχουν
Ιούλη
Καίγεται η γη
Πέρα στ’ ανοιχτά του λόφου τεθωρακισμένα
Γυρεύουν τον άδη φαντάζονται
Τον άδη να μεγαλώνει με ακρίβεια
Το σπίτι να καίγεται με ακρίβεια
Απ’ το τρύπιο σπίτι δεν βλέπεις το φεγγάρι
Το φεγγάρι χάνεται στο νερό
Υπάρχουν στ’ αλήθεια φεγγάρια πολλά
Οι αλυσοδεμένοι τα βλέπουν
Όταν το φως πεθαίνει
Δεν ζωγραφίζουν
Ώρα να μιλήσεις
Μελάνι της σήψης
Αμίλητο μελάνι παλιάς συμμορίας
Σε ποια ψυχή να μιλήσεις
Μακριά συμβαίνουν ακόμα μάχες
Έγινε στάχτη η θάλασσα
Και τα καπνισμένα λιόδεντρα
Χολή θανάτου
Άγιος Ανδρέας, Λευκωσία, Ιούλης 2025
Σε πλάγια κατά σειρά στίχοι: Octavio Paz, Παραδοσιακό, Dylan Thomas, Georg Trakl
Πηγή: https://booksitting.gr/2025/07/18/kostas-gouliamos-tou-fonikou-ageras/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου