Robert Bly - Δύο ποιήματα

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΓΚΛΑΣΤΟΝΜΠΑΡΙ

Είν' έξω στ' αραιά προάστια,

Που το φως μοιάζει να λάμπει μέσ' απ' τους τοίχους.

Τα μαύρα μου παπούτσια αφημένα στο πάτωμα

Σα δυο ανοιχτοί τάφοι.

Οι κουρτίνες δεν ξέρουν τι να ελπίσουν πια,

Αλλ' είναι υπάκουες.

Πόσο παράξενο να σκέφτεσαι την Ινδία!

Ο πλούτος δεν είν' τίποτα άλλο από στέρηση ανθρώπων.

*

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΡΑΦΕΙ Σ' ΕΝΑ

ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ

Μέσα σε ποια σπηλιά είσαι κρυμμένος, βρεμένος;

Πεινασμένος, δίχως φροντίδα, σα μια σύζυγος,

Στάζοντας νερό απ' το κεφάλι σου, σκυμμένος

Πάνω απ' της γης το καλαμπόκι...

Σηκώνεις το πρόσωπό σου μες στη βροχή

Που ταξιδεύει πάνω απ' την κοιλάδα -

Συχώρα με, εμένα τον άντρα σου,

Στους δρόμους μιας μακρινής πόλης γελώντας,

Μ' ένα σωρό σοβαρές συναντήσεις,

Αν και τη νύχτα πηγαίνω επίσης

Σ' ένα γυμνό δωμάτιο, ένα δωμάτιο φτώχειας,

Να κοιμηθώ ανάμεσα σε μιαν άδεια κανάτα και μια λεκάνη

Σ' ένα δωμάτιο χωρίς θέρμανση -

Ποιος απ' τους δυο μας λοιπόν, είναι χειρότερα;

Και πώς τούτος ο χωρισμός συνέβη;

ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΠΛΑΪ

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ

ΠΟΙΗΣΗ

Μετάφραση

Αλέξη Τραϊανού

ΑΣΕ Α. Ε.

Απρίλιος 1979

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη