Γιώργος Χρονάς-Σπουδή για μια παλιά κιτρινισμένη φωτογραφία

Όταν η Σαλώμη θα ζητήσει εν ψυχρώ την κεφαλή,
ως άλλου Ιωάννη, του πρωινού εκφωνητή του ραδιοφωνικού
σταθμού Μεσολογγίου
πάνω σ' ένα πρόστυχο λαϊκό δίσκο 78 στροφών
Εσύ, ο Ηρώδης, αφού της το υποσχέθηκες όταν άρχισε να βάφεται
με κεραμίδι και στάχτη στον καθρέφτη της πόρτας
θα προχωρήσεις και θα χαθείς στις πίσω αίθουσες
που βλέπουν στο στάδιο και στην παλαίστρα
περίλυπος σαν τη μέρα που πέθανε ο εραστής σου
και γυρνούσες στους δρόμους μ' ένα ρούχο που έμοιαζε στον άνεμο
άσπρο σεντόνι
Κι αφού με προσοχή αμύητου θα κόψεις το ρεύμα από τη γεννή-
τρια
θα τον αφήσεις μόνο, ξένο μπροστά στο μικρόφωνο του ραδιοφω-
νικού
σταθμού Μεσολογγίου να διαφημίζει σχολικές ποδιές, βερμούτ,
αλάτι, οικόσημα, εθνικά άσματα, αναμνηστικά γραμματόσημα
και πόσιμον ύδωρ
Θα τον αφήσεις μόνο μπροστά στο μικρόφωνο να πνίγει
τα όνειρα των γυναικών που δεν δέχτηκαν καμία ηδονή
και θα πεθάνουν χωρίς καμία ηδονή
Τώρα που η χαρά τους κάθισε σα μαύρη σκόνη
πανάρχαιου έθιμου στο πρόσωπο, στο σώμα
έτοιμες πια κόρες της Πομπηίας, της Ηπείρου, της Λαμίας
και η μόνη τους διαμαρτυρία έγινε λαϊκά τραγούδια πρόστυχα
που δεν κουράζονται να τ' αφιερώνουν στον Τάσο, στο Γρηγόρη,
στο Σταμάτη
που δουλεύει στην Αυστραλία, στην Αμερική, στη Γερμανία
Την ώρα που καθαρίζουν πάλι τις πατάτες του Καποδίστρια
και ανάβουν φωτιά στα ξύλα
Θα τον αφήσεις μόνο μπροστά στο μικρόφωνο
ν' αποκεφαλίζει τις τύψεις μιας ζωής γεμάτης απελπισία
φωνές και σίδερα, να σκοτώνει τα πουλιά στα κλουβιά
να φέρνει τη μία άγονη αγάπη θανάτου μετά την άλλη
Θα τον αφήσεις μόνο μπροστά στο μικρόφωνο
του ραδιοφωνικού σταθμού Μεσολογγίου να στέλνει ωδές
πάνω από τις αλμυρές πέτρες, τις λιμνοθάλασσες
τους δρόμους που έσπειραν στάρι και δε φύτρωσε ποτέ

Τότε θα γίνει η Έξοδος του Μεσολογγίου
Τότε ο Διονύσιος Σολωμός θα καθίσει να ξαναγράψει
τους Ελεύθερους Πολιορκημένους
Τότε η Μαίριλυν Μονρόε θα συναντήσει τη Σωτηρία Μπέλλου
και την κυρά-Φροσύνη
Τότε εγώ θα καταθέσω εν σιωπή στα γκρεμισμένα
ουρητήρια της οδού Άρεως αυτά τα χαρτιά και θα τα κάψω

Αν ψάξετε απόψε τις τσέπες σας
θα βρείτε μερικά κέρματα τηλεφώνου
κάτι νομίσματα αποσυρμένα και το κουμπί
που έμεινε στο χέρι σας την ώρα που ανεβαίνατε
στο τελευταίο λεωφορείο

Φροντίστε, όσο είναι καιρός ακόμη, να μην πεθάνετε εργένης.

Γιώργος Χρονάς, Οι Λάμπες, Θεσσαλονίκη: Εγνατία 1978, σσ. 55-56.