Κωνσταντίνος Τσάτσος - Εμείς οι χτίστες

Εμείς οι χτίστες των μουγγών ερώτων των σκληρών

δεν πάμε εμείς για το φιλί, δεν πάμε για το γέλιο.

Για τα καρφιά που μάτωσαν τις άκριες των σταυρών

ένα βαρύ σηκώνομε από εντολές Βαγγέλιο.

Τη γλύκα βαρεθήκαμε των ήσυχων ωρών,

ο Απρίλης είναι πίσω μας, βγήκαμε απ' το λιμάνι

κι αδειάσαμε στα κύματα, βορά των χαλασμών,

το βιος που στοργικά η ζωή δώρο μάς είχε κάνει.

Μακριά απ' τη γη πλανιόμαστε στην άπλα των ωκεανών...

Και στη νυχτιάτικη σιωπή της μοναξιάς δεν μένει,

σ' εμάς τους χτίστες των σκληρών ερώτων των μουγγών,

παρά ένα φως, τ' άυλο το φως, μακριά, που δεν πεθαίνει.

Πηγή: Ανθολογία Περάνθη, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 1979.

Αναδημοσίευση από: https://ennepe-moussa.gr/%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B1/%CE%B5%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%84%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82

Κωνσταντίνος Τσάτσος -Ἐμεῖς οἱ χτίστες

Ἐμεῖς οἱ χτίστες τῶν μουγγῶν ἐρώτων τῶν σκληρῶν,
δὲν πᾶμε ἐμεῖς γιὰ ἕνα φιλί, δὲν πᾶμε γιὰ ἕνα γέλιο·
γιὰ τὰ καρφιὰ ποὺ μάτωσαν στὶς ἄκριες τῶν σταυρῶν
ἕνα βαρὺ ἀπὸ ἐντολὲς σηκώνομε Εὐαγγέλιο.

Τὴ γλύκα βαρεθήκαμε τῶν ἥσυχων ὡρῶν,
ὁ Ἀπρίλης εἶναι πίσω μας, βγήκαμε ἀπ᾿ τὸ λιμάνι
κι ἀδειάσαμε στὰ κύματα, βορὰ τῶν χαλασμῶν,
τὸ βιὸς ποὺ στοργικὰ ἡ ζωὴ δῶρο μᾶς εἶχε κάνει.

Μακριὰ ἀπ᾿ τὴ γῆ πλανιόμαστε στὴν ἅπλα τῶν Ὠκεανῶν...
Καὶ πιὰ στὴ νύχτια τὴ σιωπὴ τῆς μοναξιᾶς, δὲ μένει,
σ᾿ ἐμᾶς τοὺς χτίστες τῶν σκληρῶν ἐρώτων τῶν μουγγῶν
παρὰ ἕνα φῶς, τ᾿ ἄϋλο τὸ φῶς, μακριά, ποὺ δὲν πεθαίνει.

 Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/kwnstantinos_tsatsos_poems.htm