Επαμεινώνδας Γ. Ασλανίδης-Τα ύδατα

Τα δάκρυα είναι μια όραση αλλιώτικη

Μετακινεί τα σπίτια για να βρει αυτό που βλέπει

Υψώνει την επτάλοφο πόλη

Και ψάχνει

Οι άνθρωποι αλλάζουν για να μείνουν

Βάφοντας τις σημαίες με νερό

Που φεύγει

Το νερό δεν αλλάζει τον άνθρωπο

– Γεννάει

Εν μέσω των ονείρων και των κιβωτών σκουπίδια

Αναζητώντας την Πεντάμορφη

Φωτιά που φόρεσε το βράχο

Και σώπασε

Επαμεινώνδας. Γ. Ασλανίδης ( 1940 - )
Βαβυλών, 1985

Επαμεινώνδας Ασλανίδης-Οι άσπρες λέξεις των παιδιών

Όταν τελειώνουν οι ημέρες

Του καλοκαιριού

Έρχονται πάντα τα παιδιά

Πρωί

Να γράψουν άσπρες λέξεις

Κλείνοντας έξω τα πουλιά με τζάμια

Υποκύανα

(Κι ο κόσμος επαναλαμβάνεται) παρα-

Πλανητικά

Αλλά παρά

Τις αφηγήσεις στους υελοπίνακες επάνω

Παρά τις φωτεινές

Πράξεις των αποστόλων

Και όλων

Των λογιών τα θαύματα

Οι άσπρες λέξεις είναι τόπος

Της αθανασίας

Όπως η κιμωλία της φωτιάς

Είν’ όνειρο

Και μην κοιτάς που τ’ όνειρο (παρα-

Πλανητικά)

Τον κόσμο ξαναρχίζει ίδιο

Πάντοτε

Επαμεινώνδας Γ. Ασλανίδης ( 1940 - )