«Κάποτε λέει μια αγρότισσα από τη Στούπα: μπονόρα τον είδε κάτω από μια ελιά να είναι σκυμμένος στη ρίζα της, στο ίδιο σημείο τον είδε πάλι το μεσημέρι, αλλά και το απόγευμα, που ξαναπέρασε. Στο ίδιο σημείο, ακούνητο, να προσεύχεται της φάνηκε κι έτρεξε κοντά να δει τι συμβαίνει. Εκείνος της έκανε νόημα να σωπάσει και της εξήγησε πως παρακολουθούσε ένα σκουληκάκι, ώσπου να γίνει πεταλούδα και να πετάξει. Τέτοια αφοσίωση στα ταπεινά μεγαλεία της φύσης. Ηταν ο κυρ-Νίκος, λέγανε, με λαγαρό νου και διεισδυτική ματιά στα πάντα. Δεν συμμετείχε στους χορούς, στα ολονύχτια γλέντια κι από μιαν άκρη παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα. Επειτα, καθόταν και σημείωνε, κι όλες αυτές οι εικόνες θα γίνονταν έργα που θα σηματοδοτούσαν την καζαντζάκεια οικουμενικότητα. Εκεί γέμιζε τις μπαταρίες του για να τις χρησιμοποιήσει αργότερα δημιουργικά».
Στη γειτονιά των ανθρώπων του Ζορμπά / Μια διήγηση του Σωτήρη Γυφτάκη για τον Νίκο Καζαντζάκη".
