ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ
Ωραία που ρημάζουμε, αγάπη μου
μέσα στην ευγένεια των ξένων
σαν πόλεις που σιωπούν με
την επέλαση του θέρους.
*
ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ
Είναι μια φράση
που μέσα μου λιώνει
ο κόσμος ένα αδέσποτο σκυλί
που δεν αγαπήθηκε
και τώρα βάλθηκε
να δαγκώνει.
*
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΡΟΥΧΑ
Μητέρα! Εσύ φταις που σκότωσα
όλες τις γυναίκες μέσα μου, για να μάθω
τη λειτουργία της ανάσας.
Κι έπειτα
τόσο κουράγιο πού βρέθηκε
για ν' αναστηθούν μόνο εκείνες.
Που έπεφταν, έπεφταν, έπεφταν
πάνω μου, έπεφταν
έπεφταν πάνω μου στοργικά
σαν ρούχα μαλακά, ποτισμένα με το άρωμα
της λεβάντας, απελευθερώνοντας
όλο το βάρος κι όλο το παράπονο
των αδικοχαμένων.
*
ΤΗΣ ΕΥΩΔΙΑΣ
Στο κλωνάρι
της τριανταφυλλιάς
ξεσπάει τη γύμνια του
ο άνεμος.
Μάτι εχθρικό
ανθίζει το κακό του
σπάει η λύπη τα αρώματα.
Αλλά τι ζητάς;
Πάντα ένα τσάκισμα
προϋπάρχει της αποποίησης
του προτέρου εντίμου
βίου μας.
*
ΠΕΝΘΟΥΜΕ
Γεννήθηκα πριν την εποχή
των φωτοκύτταρων, τότε που
ρίχναμε ακόμα χώμα
στους νεκρούς.
Γι' αυτό η χειραψία μου είναι τραχιά
διατηρώ ακόμα χώμα στα νύχια. Κι όλα
τα θάβω με τα ίδια μου τα χέρια
ανθρώπους, σπόρους κι
ανώφελες απαντήσεις.
Γιατί τα χέρια δεν γνωρίζουν από θάνατο
γνωρίζουν όμως το παιχνίδι
του κρυμμένου θησαυρού.
*
ΑΠΕΙΛΕΣ
"Θα σε σκοτώσω", είπες
"θα σε σκοτώσω, αν αρχίζουν
να τρέμουν τα γόνατά σου
είναι καλό σημάδι".
Πρέπει να το αντέξεις
όπως τα γόνατα ελαφρά
δεκατρία χρόνια κιμωλίας
οι νότες κάτω απ' τις γραμμές
οι πεταλούδες της μυοχάλασης
σκοτώνουν!
Η κυκλική τροχιά
στα λεωφορεία της Κηφισιάς
η αμμωνία στα κουλουράκια, τα τζάμια
τα δημόσια ουρητήρια
του Κηφισού
σκοτώνουν!
Κι ο κάθε μαλάκας με ή χωρίς μούσια
που πουλώντας πατρικές συμβουλές δωρεάν
αγνοεί πως έχω σκοτωθεί
πριν καιρό
κι ας φαίνεται πως
επανέρχομαι στην αρχική μου θέση
πρόθυμη να σκοτωθώ ξανά
με το τσιγάρο στα χείλη.
ΟΙ
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΕΝΟΣ
ΚΩΛΟΠΑΙΔΟΥ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΥΡΦΗ
Μάιος 2024
Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη
