Γιώργος Γάββαρης - Μαρτύριο

Σου διάλεξα μεταξωτό

που υφαίνουνε στο μοναστήρι

χέρια από χάδι στερημένα

να το φοράς

όταν πατάς τον ύπνο μου

ν΄ακούω το θρόισμά του

κι΄όταν γλιστράς σε άλλα όνειρα

σαν φίδι

ν΄αφήνεις το πουκάμισο

μαρτύριο.

Ακούω ήχους να θερίζουν

Γιώργος Γάββαρης - Αβάσταχτη ανησυχία

Η μάνα μου δεν μπορούσε πουθενά να σταθεί.

Έβγαινε στο μπαλκόνι, έμπαινε ξανά,

άνοιγε το παράθυρο,

κοίταγε, το ξανάκλεινε.

Άλλαζε στάσεις στην κορνίζα της επάνω στον μπουφέ.

Νύχτες βαθιές και ολοσκότεινες κατέβαινε τα τριζάτα

ξύλινα σκαλοπάτια

- είκοσι έξι παρακαλώ - να δει αν είμαστε στους τάφους μας.

Ζωγράφιζε τις γιορτές παράδεισους με αίμα,

έφερνε της μάνας της γλυκά.

Μα πάνω απ' όλα, έραβε, ξήλωνε - μαύρες οι κλωστές -

το άσπρο νυφικό της.

Χαράματα σιγομιλούσε με τα ξωτικά

κι ο ύπνος αθόρυβα της έπαιρνε τη σκόνη από τα ρούχα.

Ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση μας μούντζωσε

και έφυγε.

Πάντως

στο σπίτι μας δεν είχαμε σκυλιά.

Το δέντρο με τις λέξεις, Οι εκδόσεις των φίλων, 2016

Γιώργος Γάββαρης - [άτιτλο]

Παιδί, θυμάμαι,
διάλεγα όνειρα ανέγγιχτα
σε συρτάρια κλειδωμένα.

Ως τώρα ψάχνω
σε υπόγεια, σοφίτες και δωμάτια
κλειδιά να βρω.

Κι η μάνα μου
Στον τάφο της ολόρθη
να μου λέει:
Στα κλέψανε, αγόρι μου, στα κλέψανε!

Μακάρι να ΄ταν ποιητές
για να τους αθωώσω!

Το δέντρο με τις λέξεις, 2016

Γιώργος Γάββαρης - Ματαίως

Τις λέξεις όλες
στα πανηγύρια των δασών τις ξόδεψα.
Κι αυτές
-οι ξεχασιάρες-
λικνίζοντας το νόημά τους
στου Φθινοπώρου τον χαμό
γινήκανε φύλλα χρωματιστά
αντίς κλαδιά ν' απλώσουν.

Το δέντρο με τις λέξεις, 2016

Γιώργος Γάββαρης-Χειμώνας

 Στο χιόνι περπατούσε.

Μαύρο παλτό.

Κλειστό πουλόβερ

τους λυγμούς ρουφούσε στον ψηλό λαιμό του

Πιο κει

ξυπόλητο παιδί

έξω από το καφενείο

δίπλωνε τα κρυοπαγήματα.

Χωρίς κουβέντα

του δίνει τα παπούτσια.

Και λάμπει

ολόκληρη η φορεσιά του.

Γιώργος Γάββαρης, Το δέντρο με τις λέξεις, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 2016.

Γιώργος Γάββαρης-Ο ποιητής

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Στη Γιώτα Αργυροπούλου

Όταν στέκεται ο ποιητής
χτυπώντας με το βλέμμα του το απέραντο
σαν να προσεύχεται,
μην του μιλάτε!

Για σας ονειρεύεται.

Γιώργος Γάββαρης, Το δέντρο με τις λέξεις, οι Εκδόσεις των Φίλων, 2016

Γιώργος Γάββαρης- Διπλό γαζί

Τα βράδια η μάνα μου στη ραπτομηχανή
ράβει κοντά παντελονάκια.
Δρόμους μ΄ αδιέξοδα χαράζει.
Μάνα, της λέω, γέρασα.
Κι εκείνη αχάραγα στέλνει τον ίσκιο της
υφάσματα και παρελθόν να πάρει.
Να με θυμάται
στην αγκαλιά μικρό παιδί
και παραμύθια να μου ψιθυρίζει.

Το δέντρο με τις λέξεις, εκδόσεις των φίλων, 2016.

Γιώργος Γάββαρης-Χαλάσματα

Μνήμη παμπάλαια
χωρίς ίχνος θανάτου
το σούρουπο στάλα τη στάλα
να συλλέγει.
Με κατάγματα συντριπτικά τα χρόνια.


Ο ασκητής αγρυπνά
σε μια μουριά τραυματισμένη.

Σ'ένα χάλασμα στέκει
σπάραγμα το βλέμμα
στο πάτωμα ξαπλωμένο
παλιές εφημερίδες τυλιγμένο.

Μια χωρίς έλεος ερημιά
τους χαραγμένους δρόμους κατακλύζει.

Κι εκείνος ο χαροκαμένος
χωρίς πυξίδα
πού
και πώς θα ταξιδεύσει;

Γιωργος Γαββαρης

"Το δέντρο με τις λέξεις", 2016

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Εικονογράφηση: ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Γιώργος Γάββαρης-"Ο αρχηγός"

Δρόμοι σαν όχθες
στην άκρη του χρόνου
όλα τα χθες.
Κι εκείνος
αρχηγός στις ντάπιες
στους ώμους κρατούσε
τη θάλασσα, τον ουρανό, τη νύχτα.
Τόσες προδοσίες!
Ανέμενε της ήττας
το ναυάγιο.
Ξεφύλλιζε
παλιές φωτογραφίες
καθισμένος σαν την Ιστορία
προσδοκώντας προφήτες ή ένα παραμύθι αληθινό.

Γιώργος Γάββαρης 

"Το Δέντρο με τις Λέξεις"
Οι Εκδόσεις των Φίλων

Γιώργος Γάββαρης-(άτιτλο)

η πόρτα άνοιξε.
ένα κομμάτι σκοταδιού φάνηκε.
στο δωμάτιο
έκρυβε
σκουπίδια.

μεγάλα ψέματα
πάνω
σε μικρές αλήθειες.

ένας θαρραλέος σπουργίτης
διαλαλεί με ψυχραιμία
δυσάρεστα
πάνω
από μια πόλη με ψιθύρους.
και

το χιόνι
κρύβεται ακίνητο

Πηγή: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2245054039155700&id=100009533783890