Χρήστος Κολτσίδας - Απόπειρα θεοδικίας στο κακό τσιπουράδικο

Αφού είν’ ο Θεός εκείνο το σμήνος τα πουλιά

που πέταγε κατ’ απ’ τα δέντρα

μετά από βροχή στο πατρικό μας σπίτι

πώς καταλήξαμε εδώ που έγιν’ η ζωή

ένας βρεγμένος δρόμος

κ’ η βρωμιά

που μαζεύουν κάθε βράδυ τα πεζοδρόμια;

Και πώς δεχτήκαμε να στήσουμε τραπέζι

μπροστά σ’ αυτό το κωλομάγαζο;

Χρήστος Κολτσίδας - Αγωνία

Αυτό το καθημερινό αγκομαχητό

δεν είναι η ζωή.

Ολονυχτία χωρίς το νεωκόρο να σε κοιτάει θλιμμένα,

νυχτέρι χωρίς σοδειά

κι αντί τραγούδι

μια σκοτεινή ομοβροντία των ψυχών.

Πώς να ξεδιαλέξεις απ’ την υφή του κόσμου

τα καλύτερα υλικά

και να τ’ απλώσεις πάνω στο τραπέζι;

Αυτό δεν είναι η ζωή.

Είναι μια πιθανότητα

– και θα την πάρει το ποτάμι.

Χρήστος Κολτσίδας ( 1991 - )

Πηγή: «Ποιήματα και μικροδιηγήματα για τη φιλοσοφία

Χρήστος Κολτσίδας- Γιώτα Τεμπρίδου

Εκδόσεις: Ακυβέρνητες Πολιτείες- 2022

Χρήστος Κολτσίδας - Απόπειρα θεοδικίας στο κακό τσιπουράδικο

Αφού είν’ ο Θεός εκείνο το σμήνος τα πουλιά

που πέταγε κατ’ απ’ τα δέντρα

μετά από βροχή στο πατρικό μας σπίτι

πώς καταλήξαμε εδώ που έγιν’ η ζωή

ένας βρεγμένος δρόμος

κ’ η βρωμιά

που μαζεύουν κάθε βράδυ τα πεζοδρόμια;

Και πώς δεχτήκαμε να στήσουμε τραπέζι

μπροστά σ’ αυτό το κωλομάγαζο; 

Χρήστος Κολτσίδας

Χρήστος Κολτσίδας - Στο δωμάτιο

-Θωμά πώς πας;

-Πάω στα χαμένα.

Οι φλέβες μου ανοίγουν μονοπάτι

απ' το κρεβάτι ως τα ξένα.

Μες το δωμάτιο χιονίζει

και το στρώνει.

Το κρύο ξεραίνει το χεράκι μου

κι είναι σαν το έρημο κλαδί

χωρίς πουλί.

Βροχή περασμένη

Χρηστος Κολτσίδας - [άτιτλο]

 Έβρεχε 

αλλά απ' τα χαμηλά 

και πότιζαν τα τζάμια 

-νερό ήταν ή δάκρυα;-

κι ακούγε τη φωνή 

εκείνης της Χρυσούλας:

«Με τη βροχή θα σου 'ρχομαι

και με τον ήλιο φεύγω. 

Κι όταν στα μάτια σε κοιτώ 

θα κάνεις το σταυρό σου».

Βροχή περασμένη, κδόσεις Μελάνι 

Χρήστος Κολτσίδας - Νεροφόροι

Φέρουμε μέσα μας τη διαβρωτική ροή των υδάτων.

Εδώ δεν παίζουμε,

ούτε μετράμε τις λύπες μας σταγόνα τη σταγόνα.

Κρυβόμαστε επιμελώς χωρίς καν γδούπο ή θρόισμα.

Ήπια ειρωνικοί,

μελετάμε τις αλλαγές στο δέρμα του νερού.

Για μοναξιά πλέον ούτε λόγος

κι ο Θάνατος ήδη γνωστός

χάρη σε τόσες απεικονίσεις.

Φέρουμε μέσα μας την απλή ομορφιά της συμπάθειας.

Φέρουμε πάνω μας την επιδεξιότητα

των αυλακώσεων του χρόνου.

Χρήστος Κολτσίδας, Νεροφόροι, Θράκα 2021