Βαγγέλης Τασιόπουλος - Το σπίτι της Μαρίας Κάλλας

Το σπίτι της Μαρίας δεν υπάρχει πια  

βαθιά πληγή πέτρες σωρό        

και αμαρτίες στων αγριμιών 

τις εθελούσιες εξόδους.                                  

Εξ όσων γνωρίζω 

τα τρωκτικά λυμαίνονται τα ερείπια                                    

οι κάργες φοβίζουνε τα βήματα                                                                              

που βιαστικά στο τρίστρατο  διαβαίνουν                                               

φαντάσματα μες στην αχλή με μόνο ήχο το αίμα                                                   

αφήνεται στάγδην στο σαπισμένο χόρτο

Ιστορία τυφλή.

(Ανέκδοτο ποίημα του Βαγγέλη Τασιόπουλου. Ο ποιητής αναφέρεται στο πατρικό σπίτι της Κάλλας, στο Νεοχώρι Μελιγαλά Μεσσηνίας, από όπου καταγόταν ο πατέρας της Γεώργιος Καλογερόπουλος.)

Αναδημοσίευση από: https://www.andro.gr/special-categories/badges/poems-about-maria-callas/3/

Βαγγέλης Τασιόπουλος-Αλληλεγγύη

Κρατώντας το χέρι της σιγούρευε τον φόβο στην ανάμνηση

πρόσεχε σε κάθε βήμα να μην εκδηλωθεί η απελπισία της

έτσι πυρωμένη με μάτια στην άβυσσο έβλεπε

τα παράθυρα να κλείνουν

κι άκουγε το σαράκι σε μια νεκρή γραμμή.

Το σύρσιμο για τόσο θάνατο, σκέφτηκε.

Η πολιτεία λούφαζε στ’ ασθενικά της φώτα

καθώς εκείνη φώλιαζε στην τρυφερή φωλιά του.

Αχερουσία η θάλασσα, Βαγγέλης Τασιόπουλος

Εκδόσεις Γκοβόστη, 2019