Thomas Pynchon - Ενάντια στη μέρα (αποσπάσματα)

 "Οι μηχανικοί ορυχείων τα βλέπουν κάπως θολά τα πράγματα", εξήγησε ο Μέρλ, "λειτουργούν με βάση μια παλιομοδίτικη δεισιδαιμονία που έχει τις ρίζες της στο Μεσαίωνα, και δεν έχουν μεγάλη σχέση με την επιστήμη της σύγχρονης μεταλλουργίας" Έκανε μια παύση για να πάρει ανάσα. "Αλλά αν δεις τη Ιστορία, η σύγχρονη Χημεία αρχίζει να αντικαθιστά την Αλχημεία περίπου την ίδια εποχή που αρχίζει να παίρνει μπρος ο καπιταλισμός. Παράξενο ε; τι λές γι αυτό;"

Ο Γουέμπ έγνεψε καταφατικά. "Ίσως ο καπιταλισμός αποφάσισε πώς δε χρειαζόταν πια η παλιά μαγεία. Γιατί να ασχοληθούν μ' αυτά τα πράγματα; είχαν τη δική τους μαγεία και τα κατάφερναν μια χαρά, ευχαριστώ, αντί να μετατρέπουν το μολύβι σε χρυσάφι, έπαιρναν τον ιδρώτα των φτωχών, τον μετέτρεπαν σε χρήμα και κρατούσαν το μολύβι για εξαναγκασμό"

......................................................................................................................................................

η γοητεία του Γέηλ δεν είχε μόνο ξεφτίσει, αλλά τώρα αποκάλυτε τις τοξικές επιστρώσεις που βρίσκονταν απο κάτω, καθώς ο Κιτ άρχιζε να καταλαβαίνει πως το μέρος αυτό δεν είχε σκοπό τη μελέτη και τη μάθηση, αλλά μάλλον την εξερεύνηση ενός υπερβατικού κόσμου μέσα στους φανταστικούς αριθμούς και τα διανύσματα - αν και, μερικές φορές, είχε εντοπίσει τα ίχνη κάποιας καμπαλιστικής ή άρρητης γνώσης που λες και μεταφερόταν απο μυαλό σε μυαλό, κάτι που δεν συνέβαινε χάρη στο Γέηλ, αλλά σε πείσμα του. Και αυτό είχε να κάνει με τα καινούρια αόρατα κύματα που βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στις εξισώσεις πεδίου του Μάξουελ, πολύ πριν τις ανακαλύψει ο Χέρτς - ο Σουνκίτσι Κιμούρα που είχε σπουδάσει εδώ με τον Γκιμπς είχε επιστρέψει στην Ιαπωνία, είχε προσληφθεί στο Ναυτικό Κολέγιο και είχε συντελέσει στη γρήγορη ανάπτυξη του ασύρματου τηλέγραφου, ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο με τη Ρωσία. Διανύσματα και ασύρματος τηλέγραφος, σε μια σιωπηλή σχέση"

Thomas Pynchon-Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας (απόσπασμα)

Τώρα, ανάμεσα σε όλα τα δωμάτια, παίρνοντας τη θέση του καπνού, του αλκοόλ και του ιδρώτα της νύχτας, αναπτύσσεται η εύθραυστη οσμή του Προγεύματος: περίτεχνη, διαπεραστική, εκπληκτική, πιο πολύ κι από το χρώμα του χειμωνιάτικου ηλιόφωτος, καταλαμβάνει τα πάντα, όχι τόσο λόγω κάποιας ωμής οξύτητας ή όγκου όσο λόγω της περίπλοκης δομής των μορίων της, και μοιράζεται το μυστικό του θαυματοποιού, σύμφωνα με το οποίο —αν και δεν συμβαίνει συχνά να λέει κανείς τόσο ξεκάθαρα στο Θάνατο να πάει να γαμηθεί— οι ζωντανές γενετικές αλυσίδες αποδεικνύονται αρκετά δαιδαλώδεις ώστε να διατηρούν ένα ανθρώπινο πρόσωπο για δέκα ή είκοσι γενιές ... έτσι η ίδια επιβολή μέσω της δομής επιτρέπει στο άρωμα της μπανάνας αυτό το πρωινό του πολέμου να ελίσσεται, να επανακτεί, να κυριαρχεί. Υπάρχει λόγος να μην ανοίξεις όλα τα παράθυρα και να μην αφήσεις την ευγενική αυτή μυρωδιά να σκεπάσει όλο το Τσέλσι; Έτσι, σαν ξόρκι, ενάντια σε αντικείμενα που πέφτουν....

Thomas  Pynchon (8 Μαΐου 1937)

Πηγή: Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας, Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής. Εκδόσεις Χατζηνικολή. 

Thomas Pynchon-V. (απόσπασμα)

- Μα να είστε από το Μόναχο και να μην έχετε ακούσει ποτέ για τον Χίτλερ! Τι στην ευχή τρέχει μ' εσάς τους νέους;

- Είμαι μηχανικός, βλέπετε. Η πολιτική δεν είναι ο τομέας μου.

- Κάποια μέρα θα σας χρειαστούμε, του είπε ο Βάισμαν. Δεν ξέρω σε τί ακριβώς, αλλά είμαι βέβαιος γι' αυτό. Άνθρωποι σαν κι εσάς, με την εξειδίκευση και τα περιορισμένα ενδιαφέροντά σας, θα μας φανούν πολύτιμοι.

V., μτφρ.: Προκόπης Προκοπίδης, εκδόσεις Χατζηνικολή.