Υπάρχει κάτι- σταγόνα σταγόνα-
που το κενό μας γεμίζει.
Πυθμένες του πόθου!
Τι πλημμύρισμα από ελπίδες!
Το κύμα σέρνει
ποσότητες νερών δίχως σκοπό
και υπάρχουν πολλά ράφια
που δεν τα καταλαμβάνει κανένα βιβλίο.
Κατά που τραβάμε; Πες μου.
Ακόμη μας απομένουν τοπία
με φυλλώματα που αγνοούμε
και ορχιδέες που πλέουν
γυρεύοντας το όνομά τους.
Θελήσαμε , εντέλει, το απόλυτο κάλλος
που ξεχειλίζει αλήθεια γιατί
είναι καινούργιο το φως.
Σβήνουν οι ημερομηνίες
της φλεγόμενης στιγμής,
όμως θα μας χαράξουν
σαν γράμμα αρχικό οι κρόταφοι.
Είναι η αρχή ή το τέλος
των σεβάσμιων κυκλικών ερειπίων;
Κερδίζει ή χάνει κανείς;
Υπάρχουνε χέρια που θριαμβεύουν
όταν μένουνε άδεια
και άλλα σαν γροθιές
που δεν διατηρούν τίποτα.
(μτφρση: Στέργιος Ντέρτσας)
