Ρήγας Καππάτος - Αναδρομή

Έφυγες αλλά έχεις μείνει σε όλα:
στο θόρυβο της πόρτας σαν ανοίγει,
στη σιωπή όταν τυλίγει τα δωμάτια,
σε κάποια απόηχα από λόγια όταν
πέρναες ωχρή και σκεφτική σαν ίσκιος
ή ζωηρή και ανήσυχη καθόσουν
ίδιο προμήνυμα κακού που ερχόταν.
Έφυγες κι έχεις μείνει σε όλα· και όλα
σα να ρωτάνε πότε θα γυρίσεις:
ανταύγαστρα, καρέκλες, καναπέδες,
κάποια ξερά λουλούδια σ’ ένα βάζο
κι η γάτα όταν με βλέπει και νιαουρίζει
μοιάζουν σα να ρωτάνε πότε θα έρθεις.
Πώς να τους πω πως πια δεν θα επιστρέψεις;

Ερωτικά Ποιήματα, Εκάτη, 2020

Ρήγας Καππάτος - Επιτύμβιο σε τρίτο πρόσωπο

Ας σιωπήσουμε

τώρα που η σκόνη του σμίγει

με τη σκόνη του κόσμου.

Ας τον θυμηθούμε

χωρίς την εγγενή θλίψη του.

Ας τον φανταστούμε

ν’ απομακρύνεται προς το λυκόφωτο

ίσαμε να σβηστεί στα όρια της μέρας,

αφήνοντας πατήματα στην άμμο

πριν σηκωθεί το κύμα και τα σβήσει.

Ήταν πιστός φίλος. Αγάπησε τα ζώα,

τη φύση και τις γυναίκες. Τώρα,

ζωή ή θύμηση που διαγράφεται,

πηγαίνει μόνος, χωρισμένος

από τον ίσκιο που εξέπεμπε κάποτε.

Ρήγας Καππάτος ( 1934 - )

Επιτύμβιον αθέου, Εκάτη, 2020