τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί
Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με βήμα αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει
Aργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί
γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί
Tι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ' τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπώνει..
Δεν είναι πια τραγούδι αυτό, δεν είναι αχός
Το φεγγαράκι απόψε στο γιαλόθα πέσει, ένα βαρύ μαργαριτάρι.Κι απάνω μου θα παίζει το τρελότρελό φεγγάρι.
θ’ ανεβούν —ασημένια δυο πουλιά—, Το πέλαγο χρυσάφι αναλυτό.Θα βάλω τ’ όνειρό μου σε καΐκι Το γύρω φως ως θαν τη διαπερνά,η καρδιά μου βαρύ μαργαριτάρι.Και θα γελώ. Και θε να κλαίω… Και νά, Σαβίνα Γιαννάτου - Το φεγγαράκι απόψε |
Στο Γιάννη Μούργελα Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή. |
Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνεαποσταμένοι οι έρωτεςκι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανετον πόνο που κρατάνε.
Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τουςκι αυτοί λένε πως έτριξε· Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνεςτη νύχτα την αστρόφεγγηπου θα ’πρεπε η αγάπη ναν την έπινε Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνεοι λησμονιές γλυκύτατες·οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τουςκαι οι άνθρωποι θ’ ακούνε.
|
Μάταιη ψυχή, στην ατονίαν εσπέρας εαρινής,
ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη,
την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς,
φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη·
όταν, φτασμένη απάνω στον ορίζοντα, θα ιδείς
μίση να φεύγουν οι έρωτες, χολή τα πάθη σου όλα,
όταν ανέβει από τα εξαίσια τ’ άνθη της ζωής
μύρον η απαγοήτευση, ψυχή μου ονειροπόλα·
την ώρα την υπέρτατη που θε να θυμηθείς
μ’ ένα μόνο χαμόγελο τα φίλα και τα ενάντια—
μάταιη ψυχή, στο πέλαγο, στο αγέρι τί θα πεις;
ω, τί θα πεις, στενή καρδιά, στη χλωμή δύση αγνάντια;
Το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου
το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου,
ω! κι ήρτα να το κλαδέψω ωχ γιαβρί μου.
------
Τσαι νόμισε η μάνα σου γιασεμί μου
τσαι νόμισε η μάνα σου γιασεμί μου,
ω! πως ήρτα να σε κλέψω ωχ γιαβρί μου.
------
Το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου
το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου,
ω! μουσκολοούν οι στράτες ωχ γιαβρί μου.
------
Τσι η μυρωδιά του η πολύ γιασεμί μου
τσι η μυρωδιά του η πολύ γιασεμί μου,
ω! λαβώνει τους διαβάτες ωχ γιαβρί μου.
------
Το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου
το γιασεμίν στην πόρτα σου γιασεμί μου,
ω! αθθεί τσαι βκάλει κλώνους ωχ γιαβρί μου.
------
Μουσκολοούσιν τα στενά γιασεμί μου
μουσκολοούσιν τα στενά γιασεμί μου,
τους ξένους τσαι γειτόνους ωχ γιαβρί μου.
------
Τα μαύρα μάτ(δ)ια τα γλυτσιά γιασεμί μου
τα μαύρα μάτ(δ)ια τα γλυτσιά γιασεμί μου,
ω! τα φρύδκια τα με(γ)άλα ωχ γιαβρί μου.
------
Εκάμαν με τσι αρνήθηκα γιασεμί μου
εκάμαν με τσι αρνήθηκα γιασεμί μου,
της μάνας μου το γάλα ωχ γιαβρί μου.
Σαβίνα Γιαννάτου-Περιμπανού
Σαβίνα Γιαννάτου-Περιμπανού
Άλμπουμ: Ατέλειωτος δρόμος
Συνθέτης: Χατζιδάκις Μάνος
Στιχουργός: Γκάτσος Νίκος
Περιμπανού τη λέγαν τα παιδιά, Περιμπανού
κι ήτανε δεκαπέντε χρονών
Έγραφε τ’ όνομά της στον καθρέφτη τ’ ουρανού
μ’ ενός πνιγμένου γλάρου φτερό
Μα της ζωής το κύμα το παράφορο
σάρωσε βάρκες και κουπιά
Και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο
ποιος τη θυμάται τώρα πια
Περιμπανού την έλεγα κι εγώ, Περιμπανού
κι ας μη με είχε ακούσει κανείς
Έμοιαζε με κοχύλι στο βυθό του αυγερινού
προτού καρδιά μου πέτρα γενείς
Μα της ζωής το κύμα το παράφορο
σάρωσε βάρκες και κουπιά
Και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο
ποιος τη θυμάται τώρα πια
