Σύνθεση: Βασίλης Τσιτσάνης
Αθήνα, 10 Ιουνίου 1940
Θα πάω εκεί στην Αραπιά γιατί μ’ έχουν μιλήσει
για μια μεγάλη μάγισσα τα μάγια να μου λύσει
Και θα της πω τα βάσανα αυτά που έχω τραβήξει
και τα σημάδια της τρελής σε μια φωτιά να ρίξει
Ν’ ανάψουνε και να καούν πώς έκαψαν και μένα
τα μάγια να την πιάσουνε, να σέρνεται στα ξένα
Πιθανόν να είναι σύνθεση του Τσιτσάνη.
Όσα βγάζω μου τα παίρνεις, βρε τσαχπίνα και τραβάς γραμμή να παίξεις στα καζίνα. Που σε χάνω, που σε βρίσκω στη ρουλέτα και για γούστο βάζεις πόστα και τα ρέστα. Όλα για σένα, κούκλα μου, να μου τα φας πλανεύτρα Τι αξίζουν τα παλάτια και τα κάστρα, μπρος στα μάτια σου, τσιγγάνα ξελογιάστρα Κοσμικιά μου θες να γίνεις και μοντέρνα, πρώτη πάντα να σε βλέπω στην ταβέρνα. Σαν αρχόντισσα ντυμένη, βρε τσιγγάνα, ξελογιάζεις με τα μάτια σου τα πλάνα. Όλα για σένα, κούκλα μου, να μου τα φας πλανεύτρα Τι αξίζουν τα παλάτια και τα κάστρα, μπρος στα μάτια σου, τσιγγάνα ξελογιάστρα.
Μεσ’ στην Αθήνα ξενυχτώ, για σένα βρε μικρό μου
και κάθε μέρα εγώ για σε, βρ’ αμάν αμάν, βρίσκω το διαβολό μου
και κάθε μέρα εγώ για σε, βρ'αμάν αμάν, βρίσκω το διαβολό μου.
Για σένανε πινώ κρασί, για σένανε σουρώνω,
για σένα βρ'Αθηναίισσα, βρ'αμάν αμάν, πίνω και μαραζώνω,
για σένα βρ'Αθηναίισσα, βρ'αμάν αμάν, πίνω και μαραζώνω.
Αν θέλεις, βρ'Αθηναίισσα, μαζί μου για να ζήσεις
και τη φωτιά που μ’ άναψες, βρ'αμάν αμάν, φρόντισε να τη σβήσεις,
και τη φωτιά που μ’ άναψες, βρ'αμάν αμάν, πρόσεξε να τη σβήσεις.
Κοιτά, βρε Αθηναίισσα, τα κόλπα σου μη κάνεις,
με μένανε που έμπλεξες, βρ'αμάν αμάν, γερά δε θα τα βγάλεις,
με μένανε που έμπλεξες, βρ'αμάν αμάν, γερά δε θα τα βγάλεις.
Για πες μου τι’ θελα με σένα να μπλεχτώ
και να ‘μαι θύμα της τρελής της τσαχπινιάς σου
πριν καταλάβω πως στον έρωτα σου αυτό
μ’ ήθελες ζάρι για τα γούστα της καρδιάς σου
πριν καταλάβω πως στον έρωτά σου αυτό
μ’ ήθελες ζάρι για τα γούστα της καρδιάς σου
Εσύ δε παίρνεις τη ζωή στα σοβαρά
για σένα όλα στην αγάπη είναι παιχνίδια
κι ότι έχεις κάνει με τους άλλους μια φορά
παλιό βιολί σου μου ξανάρχισες τα ίδια
κι ότι έχεις κάνει με τους άλλους μια φορά
παλιό βιολί σου μου ξανάρχισες τα ίδια
Όσο πολύ όμως τρελά κι αν σ’ αγαπώ
άκου δυο λόγια κι αν θες βάλ’ τα στο μυαλό σου
αν τη τραβήξεις τη κορδέλα θα σου πω
δεν είμαι ζάρι κι άντε τράβα στο καλό σου
αν την τραβήξεις τη κορδέλα θα σου πω
δεν είμαι ζάρι κι άντε τράβα στο καλό σου
Στίχοι: Κώστας Γιαννίδης
Μουσική: Κώστας Γιαννίδης
1. Στράτος Παγιουμτζής
2. Βαγγέλης Περπινιάδης
3. Γιώργος Νταλάρας
Σ’ τ’ ορκίζομαι Βαγγέλη μου
για κάτσε να τα πούμε
στο τάβλι αυτό που παίζουμε
στο ούζο που θα πιούμε
Σ’ τ’ ορκίζομαι Βαγγέλη μου
Βαγγέλη να σε θάψω
αυτή θα την εκδικηθώ
αυτή θα την εκάψω
Για άκουσε τα νέα
της Αλεξάνδρας
που μου ’λεγε "δεν ξέρω
τι θα πει άντρας"
Κι εχτές τ’ απομεσήμερο
βγήκε για να ψωνίσει
κι η ώρα πήγε τέσσερις
κι ακόμα να γυρίσει
Και ψάχνοντας και ψάχνοντας
τη βρήκα στου Μιχάλη
να παίρνει τα σκονάκια της
μαζί με το μπακάλη
Αυτά λοιπόν τα νέα
της Αλεξάνδρας
που μου ’λεγε "δεν ξέρω
τι θα πει άντρας"
Και σήμερα ξεκίνησε
να πάει για τη μοδίστρα
που κάθεται σ’ ένα στενό
κοντά στη Βαγγελίστρα
Και μου ’παν πως την είδανε
να βγαίνει χέρι χέρι
μαζί με το Χαράλαμπο
από το Ροζικλαίρι
Αυτά λοιπόν τα νέα
της Αλεξάνδρας
που μου ’λεγε "δεν ξέρω
τι θα πει άντρας"
Εκτέλεση - Παγιουμτζής Στράτος - Περπινιάδης Στελλάκης
Αποβραδίς ξεκίνησα μ' έναν καλό μου φίλο, για το Χατζηκυριάκειο και για τον Άγιο Νείλο. Έχει ρετσίνα δροσερή και όμορφα κορίτσια, μόνο που σε παιδεύουνε με νάζια και καπρίτσια. Έχει και μια μελαχρινή που είναι όλο νάζι, πρώτα με κέρναγε φιλιά και τώρα δεν την νοιάζει. Και κάθε βράδυ καρτερώ στον δρόμο να περάσει, κι αν δεν την κλέψω μια βραδιά ο κόσμος να χαλάσει.
