Απ΄τα κουμπάκια ανάμεσα-Σαβίνα Γιαννάτου

Αργά, η αγάπη

τρυπώνει λαβώνει σαν σπαθί

γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει

με βήμα αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει

Aργά, η αγάπη

τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί

γοργά κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Tι κι αν φορείς πουκάμισο

που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει

απ' τα κουμπάκια ανάμεσα

ο έρωτας, ο έρωτας τρυπώνει..

Η εποχή της αγάπης - Δήμητρα Γαλάνη

 Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Τ' όνομά σου μου 'φερνε το σφύριγμα του αγέρα

τ' όνομά σου κι έτρεμε η ψυχή

Ετοιμάσου μου 'λεγε η καρδιά μου κάθε μέρα

στην υγειά σου μ' έπινε η βροχή

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις

τρυφερά σε γύρευα κι εγώ

Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις

το πρωί τ' αγκάθι σου είμαι εγώ

Μα αν δεν σε βρω, να μην ξεχνάς

ό,τι σταυρώνεις το προσκυνάς

 

Τ' άγγιγμά σου χάραζε το σώμα μου απ' τη μνήμη

πρώτα η πίστη κι ύστερα διωγμοί

Κάποιος άλλος φόραγε και μ' έκανε συντρίμμι

τ' άρωμά σου κι έφυγα χλωμή

 

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις...

 

Μα αν δεν σε βρω, να μην ξεχνάς

ό,τι σταυρώνεις το προσκυνάς

Μα αν δεν σε βρω μην το λησμονάς

ό,τι σταυρώνεις το προσκυνάς

Δημήτρης Μητροπάνος - Κοσμε μου 'γινες πληγή

 Στην αλυσίδα τη βαριά
θα ψάξω εγώ παρηγοριά
γιατί και τούτη τη ζωή
τι να την κάνω.
Στην παγωνιά της φυλακής
να βρεις καρδιά να κρατηθείς
που πας στ' αγκάθια κι αγαπάς
κι όλο σε χάνω.

Κόσμε μου 'γινες πληγή
κι είναι το γρήγορο π 'αργεί
που μ 'ορμήνεψε να πιω και να μεθύσω
για να παρηγορηθώ
μη τυχόν και λυπηθώ
την κακούργα την αγάπη της
να σβήσω
κι ας χαθώ.

Στη συννεφιά του Γολγοθά
σ' ένα σταυρό που με μεθά
θα γίνει η σκέψη σου καρφί
να με καρφώνει.
Και ξημερώματα Μαγιού
θα λάβεις μάνα ενός σου γιου
τ' άσπρο πουκάμισο
το μαύρο παντελόνι.

Κοσμε μου γινες πληγη-Δημητρης Μητροπανος

Μανώλης Λιδάκης - Ούτε που ρώτησα

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Γυρεύω ησυχία

πολλά είδα κι έπαθα

σε κάτι τζάμια κρύα

τον πόνο μου έγραφα

το ξέρω το παιχνίδι

τ' άσπρο πουκάμισο

το σώμα μου αντικλείδι

για τον παράδεισο!

Πώς είναι τ' όνομά σου

ούτε που ρώτησα

γιατί σε πέντε βράδια

τον κόσμο χόρτασα!

Μη λες τα ίδια λόγια

που είπανε πολλοί

με σέρνουν απ' τα πόδια

παλιοί λογαριασμοί

γι' αυτό λοιπόν, μικρό μου,

εδώ μην έρχεσαι

η τύχη μου ήταν ρόδι

στο χώμα έσπασε!

Πώς είναι τ' όνομά σου

ούτε που ρώτησα

γιατί σε πέντε βράδια

τον κόσμο χόρτασα!

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Κυκλοφορώ κι αδιαφορώ

κι αν υποφέρω

κι αν ανοίγω σα φτερό

Για κείνο που 'χει πια χαθεί

κάνω το τραύμα πιο βαθύ

κι αποχωρώ

Και απορώ που μια ζωή

κυκλοφορώ και σε λατρεύω

αλλά δεν είμαι και Θεός

να σε παιδεύω

Και απορώ που μια ζωή

από παιδί παρακαλάω

Μα ούτε σ' ένα παραμύθι δε χωράω

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

και σ' έχω απάνω μου

σαν ρούχο καθαρό

Μες στου μυαλού μου

τις φωτιές

τις μαγεμένες σου ματιές

να λαχταρώ

Κυκλοφορώ κι αδιαφορώ

κι ούτε που θέλω της αλήθειας

το νερό

Κι αν ήταν ψέμα το φιλί,

εγώ που το 'θελα πολύ,

το συγχωρώ

Και απορώ που μια ζωή...

Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ

γιατί ποτέ να σ' αποκτήσω

δεν μπορώ

Δεν είχα φταίξει πουθενά

κι άσε με δω στα σκοτεινά

να προχωρώ

Μανώλης Μητσιάς ~ Το παρτυ

 Να γράψω θέλω σ' αγαπώ πολύ

να πάψω θέλω γι' αυτό θα πιω πολύ

Παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω

ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό

Απόψε η νύχτα μοιάζει μ' απειλή

μεγάλη νύχτα κι εγώ μικρός πολύ

Λευκά σεντόνια ριγμένα στη καρδιά

για μένα χιόνια και γι' άλλους μυρωδιά

Νύχτα πάρ' την τη σκέφτομαι ξανά

κάνει πάρτι το χθες και με πονά

Νύχτα ζήτα με μπροστά της για χορό

γι' αγάπη κλαίω μα δεν τη συγχωρώ

Στενά μπαλκόνια, δειλινά στενά

καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά

Ποτάμι μαύρο στις φλέβες μου κυλάς

κι ας μην ξανάβρω τον τρόπο που φιλάς

Νύχτα παρ' την τη σκέφτομαι ξανά

κάνει πάρτι το χθες και με πονά

Νύχτα ρίξε με σαν άστρο στο κενό

γι' αγάπη κλαίω μα δεν τη συγκινώ

Νύχτα πάρ' την... 

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Kiki Lesendric

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Άλλες ερμηνείες: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Χάρις Αλεξίου - Δι' ευχών

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Νίκος Αντύπας

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές

Την τρομαγμένη μας ζωή

να δουν εικόνα

σαν τις παλιές αμαρτωλές

που δεν τους στάθηκε αγκαλιά

ούτε κρυψώνα

Κάτω απ' την άρρωστη βροχή

στις εθν?κές των φορτηγών

με τα ψυγεία

Το μαύρο λάδι απ' τη ψυχή

δεν καίει για κάτι που δεν μοιάζει

με ευλογία

Δι' ευχών των αγίων ημών 

στους ναούς των μεγάλων λυγμών 

Δι' ευχών των αγίων της γης 

ορατής και αοράτου πληγής 

Δι' ευχών των αγίων που κλαις 

που μπορείς σ' αγαπάω να λες 

Δι' ευχών των αγίων και αεί 

με Θεού πνοή 

Κοιτάω τον ήλιο απ' το βουνό

κι οι δυναμίτες της ψυχής μου

σπαν' τη πέτρα

Που εγώ να τρέξω  ξεκινώ

μεσ' στης παγκόσμιας λογικής

τα πέντε μέτρα

Με χαραγμένα τ' αρχικά

όνομα και αίμα και φυλή

και αρχαία τείχη

και μ' ένα δέμα ελληνικά

θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου

με το νύχι.

Ελευθερία Αρβανιτάκη - Μένω Εκτός

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου 

Μουσική: Ara Dinkjian 

Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα

τρέχω με ταχύτητα φωτός.

Μένω εκτός σαν κάτι στόματα

που διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός.

Τα βράδια μου τα εργένικα

τραγούδια λέω αρμένικα

θέλω να γυρίσω

μα ο παράδεισος κλειστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα

τραγούδια λέω αρμένικα

θέλω να μιλήσω

μα είν ο τόπος μου σβηστός.

Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα

στη σιωπή ζυγιάζω σαν αητός.

Μένω εκτός σαν κάτι σχήματα

που φτιαξε στην άμμο ένας πιστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα

τραγούδια λέω αρμένικα

θέλω να γυρίσω

μα ο παράδεισος κλειστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα

τραγούδια λέω αρμένικα

θέλω να μιλήσω

μα είν ο τόπος μου σβηστός.

Τάνια Τσανακλίδου - Μοίρες

 

Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες

μονάχη μου καθόμουνα 

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα

 κρατιόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες

Μονάχη μου καθόμουνα

κι απ' τη ζωή κρατιόμουνα κι ονειρευόμουνα σ' ένα καφάσι μπίρες Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κι αγωνία μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' ερωτεύτηκα παιδεύτηκα σ' αυτή την κοινωνία Μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σ' εμπιστεύτηκα και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία Φωτιά κι ανάσταση καρδιά πονάς και σπάσ' τα εσύ τα χρόνια που 'φτασα να ζω Φωτιά και δύναμη καρδιά τρελή κι αδύναμη στον κόσμο που 'ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα ξεστράτισα και μου 'λεγαν προχώρα Μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα

Άλκηστη Πρωτοψάλτη-Μόνο του

 

Να πετώ σαν τον αετό

κι ένα κινητό στο βρόντο

να χτυπά

Να πετώ για τους γαλαξίες μου

τις αξίες μου

και σένα

Οι καιροί κι η ζωή μπορεί

Στη χωματερή

μας ρίχνουν τις καρδιές

Οι καιροί

γιασεμάκια του άοσμου

Απ’ το χάος μου, κομμένα

Μόνο του, μόνο του

πνίγεται

κι είπε τον πόνο του

Μόνο του, μόνο του

πάντα μόνο του

Μες τ’ οξυγόνο του

Μόνο του, κέρνα με

Μόνο του λύπη μου,

πέρνα με

Πέρνα με

Να πετώ σαν τον αετό

μ’ ένα πυρετό που φέρνει

η ανατολή

Να πετώ και να πίνω χρώματα

Ξημερώματα

για σένα

Μόνο του, μόνο του

το μυαλό του ανθρώπου

καίγεται μόνο του

κέντρο του μετώπου

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Λάβα

 Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μου
αίμα μου ζεστό

Κάτι λίγοι συγγενείς
ξαδέρφια μακρινά
πες μου αν έμεινε κανείς
για μας τα πετεινά
Κάτι λίγοι συγγενείς
στα έγκατα του νου
Λάβα μου, λάβα μου
σώμα τ’ ουρανού

Εγώ το φως μετάλαβα
κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως
Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα
του κόσμου τα χλωμά
Κατάλαβα
Εγώ το φως μετάλαβα
κι αντέχω τη φωτιά
στο στήθος
Υπ’ όψιν μου δεν τα `λαβα
του κόσμου τα χλωμά
κατάλαβα

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
απ’ όνειρο βαθύ
κι ό,τι φτιάχνει τα βουνά
κλαίει να γεννηθεί
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά
εφτά γενιές σβηστό
Λάβα μου, λάβα μου
δάκρυ από Χριστό
Εγώ με λάβα τα `λαβα
αυτά που λέει κρυφά το πλήθος
κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα
τα αχ των ζωντανών
κατάλαβα

Χάρις Αλεξίου - Δι' ευχών

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Νίκος Αντύπας

Πετούν γεράκια απ’ τις φωλιές

την τρομαγμένη μας ζωή να δουν εικόνα

σαν τις παλιές αμαρτωλές

που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα

Κάτω απ’ την άρρωστη βροχή

στις εθνıκές των φορτηγών με τα ψυγεία

το μαύρο λάδι απ’ τη ψυχή

δεν καίει για κάτι που να μοιάζει μ’ ευλογία

Δι’ ευχών των αγίων ημών

στους ναούς των μεγάλων λυγμών

Δι’ ευχών των αγίων της γης

ορατής και αοράτου πληγής

Δι’ ευχών των αγίων που κλαις

που μπορείς σ’ αγαπάω να λες

Δι’ ευχών των αγίων κι αεί

με Θεού πνοή

Κοιτάω τον ήλιο απ’ το βουνό

κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν την πέτρα

που εγώ να τρέξω ξεκινώ

μεσ’ στης παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα

Με χαραγμένα τ’ αρχικά

όνομα και αίμα και φυλή κι αρχαία τείχη

και μ’ ένα δέμα ελληνικά

θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου με το νύχι.

Δι’ ευχών των αγίων ημών

στους ναούς των μεγάλων λυγμών

Δι’ ευχών των αγίων της γης

ορατής και αοράτου πληγής

Δι’ ευχών των αγίων που κλαις

που μπορείς σ’ αγαπάω να λες

Δι’ ευχών των αγίων κι αεί

με Θεού πνοή

Χάρις Αλεξίου-Κοίτα μια νύχτα

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου Κοίτα μια νύχτα έξω που κάνει κι ό,τι κι αν λέμε κάπου μας πιάνει Δες φεγγάρια δες μπαλκόνια και ζευγάρια που΄ναι χρόνια μαζί Μάτια μου η Ελλάδα την πάει την φεγγαράδα κι αν είσαι και ξενύχτης σε πάει και μια βαρκάδα Μάτια μου, η Ελλάδα το λέει για φιλενάδα μου το΄παν κι οι θεοί της τους είχε δωδεκάδα Κοίτα μια νύχτα έξω που αντέχει κι ό,τι κι αν παίζει πάντα κόσμο θα έχει Βάλε κι αστέρια Βάλε και πρίμα κι άσε τα χέρια να΄χουν το κύμα κορμί

Milva - Θάλασσα

 Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Μίλβα Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει στο πέλαγο του χρόνου το καράβι μια άγκυρα η ζωή μου ζητανεύει το βάθος του έρωτα της να συλλάβει Θάλασσα μάνα αλμύρα μου εσύ γαλάζια μοίρα  για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί του ανέμου αγρίμι Θάλασσα μάνα αλμύρα μου εσύ γαλάζια μοίρα  για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί του ανέμου αγρίμι Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ γαλάζια μοίρα  για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί του ανέμου αγρίμι

Γαλάνη Δήμητρα ~ Ατομική μου Ενέργεια

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου -
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος -
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη ~


Πάρε με νύχτα, πάρε με
στων αστεριών το άρμα
να σεργιανίσω μια ψυχή
που τυραννάω καιρό

Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα
γιατί ήρθα μ' ένα κάρμα
το παραπέρα απ' τη ζωή
να μάθω ν' αγαπώ

Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω

Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό

Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου
το πιο θλιμμένο όπα
να στο γυρίσω μια στροφή
με σώμα ευγενικό

Κι αν είναι από το είναι μου
κι απ΄ την καρδιά που το 'πα
να γίνει η αγάπη προσευχή
και στάχτη το κακό

Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω

Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό

Χάρις Αλεξίου -Μια Πίστα Από Φώσφορο -

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο

θα σου 'φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο

με δώδεκα διαδρόμους

δώδεκα τρόμους

με βύσματα κι εντάσεις φορητές

με πείσματα κι αεροπειρατές

αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση

θα σου 'φερνα δισκάκια για ακρόαση

στο λίκνισμα της άμμου

στάλα η καρδιά μου

κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός

και πάνω της ζωής ο αετός

Όνειρα - όνειρα

φλόγες μακρινές μου

Του φευγιού μου όνειρα

κι άγνωστες φωνές μου

Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι

σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι

απ΄τ΄άσπρο σου το χιόνι

δίχως σεντόνι

στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή

κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί

Ελευθερία Αρβανιτάκη - Παράπονο - Ξενιτιά - Παραδοσιακά Αρμένικα Τραγούδια - Live - Σεπτέμβριος 1995

Onnik Dinkjian - Yar Ko Parag/ Bingeol medley

Ελευθερία Αρβανιτάκη - Παράπονο - Ξενιτιά

Μουσική: Παραδοσιακά Αρμένικα Τραγούδια: 

Διασκευή: Ara Dinkjian

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου


Βαριά βραχιόλια οι λύπες
πως μ' αγαπάς δεν είπες.
Το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου
κι ας πέθανε το σώμα μου.

Δε θέλω, φως μου, κόσμο
στα χείλη μου έχω δυόσμο.
Το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου
της λησμονιάς σαϊτα μου.

Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
του φεγγαριού τη λάμα.
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.


Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.

Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές
αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.

Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.

Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
με ποιό κρασί μεθάει τα μάτια του, πες.