Γιάννης Δούκας - Ελάσσονες

 Γεννήθηκαν

 Σε παραθαλάσσιες πόλεις

 Απ’ τα δεκαπέντε μόλις

 Έγραφαν και δημοσίευαν

 Μελετούσαν, μα ποτέ δεν αποφοίτησαν

 Και την ποίηση ακόμα 

Κάποτε αμφισβήτησαν 

Έβγαλαν και συλλογές

 Αναζήτησαν πηγές

 Μα δεν τις βρήκαν

 Ανακάλυψαν πληγές

 Που δεν ήξεραν πως είχαν

Κατοίκησαν
Στου απείρου τα σφαγεία
Μια ζωή στην αγρυπνία
Έγραφαν και δημοσίευαν
Το Λονδίνο, το Παρίσι ονειρεύτηκαν
Για τον πόνο του ανθρώπου
Των πραμάτων σκέφτηκαν

Έβγαλαν και συλλογές
Αλλά έπνιγαν κραυγές
Οι στροφές κι οι στίχοι
Στις δικές τους φυλακές
Δεν υπήρχαν τοίχοι

Και πέθαναν
Όμως ήρθε η Μνημοσύνη
Τα οστά τους να ξεπλύνει
Έγραφαν και δημοσίευαν
Τώρα, πινακίδες δρόμων στα προάστια
Επιβλέπουν σκύλων βόλτες
Γιώτα-χι τεράστια

Πηγή: Στα μέσα σύνορα, εκδ. Πόλις, 2011.

Γιάννης Δούκας - Η Σαπφώ νοικοκυρά

 

Πολιορκώντας από μέσα ένα τριάρι

Πρωτοβουλία για παράθυρο θα πάρει

Και με τις γλάστρες στη βεράντα της θα ζει

Το μεσημέρι πάντα θα την ξεσηκώνει

Θα νιώθει κάπως ξεχασμένη, κάπως μόνη

Ώσπου στο τέλος θα καλμάρει κάθε αυγή

Θα δώσει χώρο στο παράλογο

Κι όταν ανοίξει τον διάλογο

Με τ’ άπειρο

Πάνω σε πάπυρο

Θ’ αφήσει τ’ όνομά της

Κληρονομιά της

Βροχή, θα σκέφτεται, και πολυκατοικία

Και θα βυθίζεται σε μια μελαγχολία

Σαββατοκύριακο, τσιγάρο και καφές

Σε μια παρένθεση που θα χωράει τόσα

Όσα δεν ήξερε ποτέ να πει η γλώσσα

Κι όσα δεν μπόρεσαν να κρύψουν οι βαφές

Γιάννης Δούκας ( 1981 - )

Πηγή: « Στα μέσα σύνορα» - Εκδόσεις: Πόλις - 2011

Γιάννης Δούκας - Δοκίμιο περί δημόσιας τέχνης

Το θέμα, εικαστικό, μα όχι μόνο

είναι και πώς βιώνουμε την πόλη,

μοιάζουμε κι αποκλίνουμε∙ κι αν όλοι

στον Πλίνθο ανεβαίναμε; Υψώνω

τα σώματα, ολόκληρα ή σκάρτα,

πάντως μοναδικά, και τους προσδίδω

κάτι το μνημειώδες. Μ’ έναν πήδο,

ο ένας τους, στιλπνός, βουτά στην κάρτα

την αναμνηστική, καθώς ο άλλος

γελά κι αναρριχάται. Κάθε λίγο,

ξανά και η τελετή και καταλήγω

γι’ ακόμη μια φορά, έτσι, στο κάλλος

που δεν υπάρχει πια ή που ποικίλλει

κι ορίζεται με βάση το κονδύλι.

Το σύνδρομο Σταντάλ

Γιάννης Δούκας - κάλυψη απόκρυψη

αν είναι ο κόσμος
κίτρινο γρασίδι,
η τεχνική της κάλυψης
μαγεία, μια τέχνη πρακτική
σε στρατηγεία
με τάξεις κι εγχειρίδια


παιχνίδι στον ίσκιο
της μουριάς, στην άκρα
του μετώπου ασίγαστη
βουή κι ακόμη όπου
καλύπτονται οι χιλιάδες
μιας στρατιάς, κάλλη
γυμνής γυναίκας
κάτω από δίχτυ
παραλλαγής

κρατάνε το λιμάνι,
με την πλάτη στη θάλασσα·
ακόμη δεν εφάνη καράβι
των συμμάχων
να σημάνει πως τώρα
ξαλαφρώνουν

το μάτι βλέπει
αμμόλοφους και σύρματα,
θωρακισμένα σώματα
κρυμμένα
σε θάνατο τοπίο


τους θέλουν
στα οχυρά τους,
σαν ποντικούς
στην έρημο,
ατέρμονα νεκρούς
κι εκ νέου ζώντες

η θήβα μέμφις