Χρήστος Λεττονός - Στο σινεμά, Όμηρος Δέφνερ - [XXVII]

 

Στο σινεμά

Στο σινεμά 

μες στο σκοτάδι δίπλα μου

κλαις 

κι εγώ βλέπω το φιλμ. 

Βλέπω το φιλμ 

- τι να σου πω. 

Καταλαβαίνω τι σημαίνει ν' αγαπάς

και να σε απωθούν. 

Στο σινεμά

με βλέπεις σιωπηλά μες στο σκοτάδι 

και δεν τολμάς να με αγγίξεις.

Στο σινεμά 

κλαις μες στο σκοτάδι 

κι εγώ προσέχω 

μια το φιλμ - μια εσένα. 

Χρήστος Λεττονός, Εποχές, Ποιήματα 1965-1970, Αθήνα, 1970. 

~*~ 

XXVII

Πήγαμε στο θέατρο μαζί.

Φόρεσες τα γυαλιά σου 

για να δεις το έργο,

κι εγώ τα δικά μου

για να βλέπω εσένα. 

Όθων Μ. Δέφνερ, Μαδριγάλια, Ποιήματα 1982, εκδ. Περγαμηνή, Αθήνα, 1984. 

Πηγή: https://vkountzakis.blogspot.com/

Χρήστος Λεττονός - Τρία Ποιήματα

 

ΚΥΚΛΟΣ

Πέθανα πριν συμπληρώσω
τον κύκλο,
πριν προλάβω να τελειώσω
την περιπέτεια.
Ο διαβήτης μού ξέφυγε
από τα χέρια
και μπήχτηκε ολόισια στην ψυχή μου.

Ήταν εύκολο να πεθάνω
σ' έναν χώρο ανύπαρκτο.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Τριγυρνώ σε δρόμους άγνωστους.
Η αναζήτηση σπιθίζει στα μάτια μου
εξασθενίζει την όραση.

Πώς θα σε γνωρίσω σ' αυτή την πόλη
που κανείς δεν μαντεύει
τη σημασία της συνάντησης;
Πώς θα σε κρατήσω
αν σε βρω;
Δεν έχω τίποτα να σου δώσω.

Έχασα κάθε δυνατότητα επιστροφής.

ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Στο σινεμά
μες στο σκοτάδι δίπλα μου
κλαις
κι εγώ βλέπω το φιλμ.
Βλέπω το φιλμ
– τι να σου πω.
Καταλαβαίνω τι σημαίνει ν' αγαπάς
και να σε απωθούν.
Στο σινεμά
με βλέπεις σιωπηλά μες στο σκοτάδι
και δεν τολμάς να με αγγίξεις.
Στο σινεμά
κλαις μες στο σκοτάδι
κι εγώ προσέχω
μια το φιλμ – μια εσένα.

Χρήστος Λεττονός, Τα Ποιήματα, Μετρονόμος, Σεπτέμβριος 2020.

Πηγή: https://www.lifo.gr/culture/vivlio/ta-poiimata-toy-hristoy-lettonoy-apo-1970-epanakykloforoyn-se-mia-nea-ekdosi

Χρήστος Λεττονός-Το γραφείο

Να δουλεύεις σ’ ένα γραφείο δίχως παράθυρα
και να μην ξέρεις τι γίνεται έξω
σέρνονται τα μάτια σου στους τοίχους
το τσιγάρο καίγεται στο τασάκι
μπήγονται στο μυαλό τα δάχτυλά σου και σκαλίζουν
γεγονότα ημερομηνίες συναντήσεις
παραμερίζοντας κουρτίνες και κουρτίνες αδιάκοπα
προσπαθώντας να επαναφέρουν κείνο το χαμόγελο
του φίλου σου που σε τρεις μέρες μέσα ξαφνικά τρελάθηκε
την τέταρτη ανέβηκε σε μια οικοδομή και αυτοκτόνησε
κι ο πατέρας σου να σ’ έχει στριμωγμένο λίγες ώρες μετά
στον διάδρομο του εργοστασίου στη μεσημεριανή διακοπή
και να φωνάζει
«Είσαι πούστης ρε, ξέρεις πώς είσαι; Να, έτσι είσαι!»
Έβαλε το καλάθι των αχρήστων στο κεφάλι του
για να σου δείξει
Εσύ χώθηκες βιαστικά στο αποχωρητήριο
έμεινες κλεισμένος όλο το απόγευμα.
Ύστερα άλλαξες στέκια σπίτι και δουλειά.

Τα ποιήματα, πρόλογος: Γιάννης Κοντός, Βαγγέλης Χρόνης, εκδόσεις Μετρονόμος.