Γιώργος Κεντρωτής - Εις τα περίχωρα του Αμστελοδάμου με γυναίκες και ποτά

Σαστίσαμε εις την νοτιοανατολικήν απόληξι

της ευρωπαϊκής ηπείρου, όταν μάθαμε τα νέα καμώματα

του δεινού εκείνου Γερουνίου Δάισελβλουμ,

ευρωγρουπίου Ηρακλέους και ευπαιδεύτου εργατικού,

που, καθώς διαβάζω,

ήβγε σε ΜΜΕ Αλαμανών τε και Τεδέσκων

και –επί λέξει–

τες χώρες του Νότου κατηγόρησε

ότι εξόδεψαν τα χρήματά τους

σε γυναίκες και ποτά

και έρχονται και ζητούν εκ των υστέρων

από τας χώρας του Βορρά

βοήθεια.

Όχι δεν θέλει να μας πει ο υπέροχος αυτός άνθρωπος

και συνάμα αισθητής

ότι οι χώρες του Νότου πάνε με γυναίκες

ούτε ότι μεθοκοπούν και μπεκρουλιάζουνε, όχι!

Ας μην είμεθα επί τέλους

εδώ κάτου

τόσον κολλημένοι ωσάν τα στρείδια

στο γράμμα το στενό του ρήματος.

Άλλο υπονοούσε ο άνθρωπος – κάτι μετρίως κρυπτικόν! Ότι

οι νότιοι άντρες είναι ακόλαστοι στην κλινοπάλη

και εμμανείς οινόφλυγες, και ότι

του Νότου αι γυναίκες τυγχάνουν εγκρατείς, οικονόμες,

το παράπαν νηφάλιες: νοικοκυροκόριτσα τουτέστιν!

Και ότι βεβαίως

το ακριβώς αντίθετον συμβαίνει εις τον Βορράν: εκεί ζουν

άνδρες χαλκέντεροι στην ηθική, που όχι μόνο δεν μεθάνε,

αλλά και ποτέ τα χείλη τους δεν έβρεξε αλκοόλ,

ενώ οι βόρειες κυρίες γίνονται, με το συμπάθιο κιόλας, τσούλες

(εκτός της κοινώς καλουμένης αιδοιοπροθήκης και)

όποτε κατηφορίζουνε στον Νότο

και πίνουν μια μπυρίτσα, ένα ουζάκι –

έστω και αν αυτός ο Νότος είναι

ένα χιλιόμετρο πιο κάτω από το Μάαστριχτ.

Τον πόνο του ήθελε να πει ο άνθρωπος – τον είπε.

Το ουσιώδες είναι που έσκασε εν Αμστελοδάμω…

Πάει σύννεφο

Γιώργος Κεντρωτής - Μιλάει του Δαρείου το φάντασμα

(Αισχύλος, «Πέρσαι», σττ. 821-828 και 842)

Στον τάφο μου σε λίγο κατεβαίνω πάλι.

Τί νόημα έχει να καθυστερώ εδώ πάνω;…

Λοιπόν, μια λέξη λέω, πριν ξαναπεθάνω,

μια λέξη καθαρή, χωρίς χρησμών αιθάλη:

η αλαζονεία, σαν μεστώσει και σαν θάλλει,

καρπό πικρό, πολύκλαυτο θα δώσει. Κάνω

για σας μια σκέψη: Μη μετράτε παραπάνω

απ’ τον κανόνα! Το άμετρο θε να σας βγάλει

απέναντι απ’ τον Δία, τον κολαστή της πάσης

υπεροψίας και της άτης. Να μη χάσεις

ποτέ, άνθρωπε, το μέτρο εδώ που ζεις! Φιλί

να δίνεις στο φιλί, γλυκόν να τρως τον άρτο,

και ζωή για νά ’χεις πλούσια – κι όπως είναι πάρ’ το:

ὡς τοῖς θανοῦσι πλοῦτος οὐδὲν ὠφελεῖ.

Συλλογή: «ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ και ΚΟΘΟΡΝΟΙ « σελ. 100 Εκδόσεις GUTENBERG

Γιώργος Κεντρωτής - Εμένα μου ανατέθηκε η φάμπρικα των λέξεων

Στον Ερωτόκριτο Μωραΐτη

Του Μαγιακόφσκη στίχος μέγας!

Τον διάβασα παιδί, και μού ʼχει

στον νου μου σφηνωθεί. Βελούχι

να με ποτίζει, και (σαν Βέγας

πʼ αστράφτει) μέσα μου τον έχω.

Μα ο θαυμασμός στο φθόνο λήγει,

κι οι φθονητές δεν είνʼ και λίγοι –

και θέση ηγήτορος κατέχω

εγώ, που από εύνοια της τύχης

τεντώνω της λύρας τα νεύρα

με ρίμες που ψευτοεφεύρα,

σαν είταν χαμηλά ο πήχυς

των απαιτήσεων ακόμα.

Η λεξοφάμπρικα δική μου

ποθώ να γίνει, ενώ δοκίμου

πτυχίο καν δεν πήρα. Βρώμα

και δυσωδία των σκωλήκων

στο μέλλον ίσως καταντήσει

η ποιητική μου, πού ʼχει ντύσει

κοινοτοπίες με Κιλίκων

και Πάρθων ρούχα – ε, ναι, το ξέρω!

Τη φάμπρικα, όμως, τήνε θέλω!

(με ανάθεση ή και δίχως…) Μέλλω

να βγάνω λέξεις, να προφέρω

συμπάντων είδωλα, να λυώνω

μετάλλων ύλες… να ολισθαίνει

το μέτρο μου προς άλλα σθένη

με μόνο του οδηγό τον φθόνο

που νιώθω για τρανά μεγέθη

σαν του Βλαδίμηρου. Και ο Εσσένιν

μου αρέσει – τον φθονώ… Εις ξένην

γαιαν θα με θάψουνε τα φθόνια μου έθη…

Γιώργος Κεντρωτής ( 1958 - )

Πηγή : http://www.poiein.gr/.../aethnaio-eaionuotho-ieoth.../

Γιώργος Κεντρωτής-Oι παίκτες των αντιπάλων ομάδων ως μεταφραστές μας

Στον Βασίλη Λαλιώτη, που μου το υπέβαλε

Γιουνάιτεντ δεν είμαι, μα τον Μπεστ θαυμάζω.

He was the best! Κι ο Μπεκενμπάουερ με μαγεύει

ακόμα με το στυλ του: ως Καίσαρ διαφεντεύει

το γήπεδο όλο. Και στον στρατηγό Δομάζο

μονάχα χάριτες οφείλω, και τον βάζω

(δεκάρι αυτός!) honoris causa ν’ αρχηγεύει

στων αντιπάλων τη μικτή που θα κατέβει

να παίξει με όσους συμπαθώ και αγκαλιάζω

σαν οπαδός. Στον Κρόιφ και στον Μαραντόνα

και στον Μποτίνο απέναντι θα παρατάξω

Φραντσέσκολι, Ματσόλα, Μπουτραγκένιο στό ’να

ημίχρονο· στο δεύτερο θαν τους αλλάξω

με Λίνεκερ, Ρομάριο, Φούτρε και θα γίνει

ματσάρα που για πάντα αξέχαστη θα μείνει.

Οι αντίπαλοί μας είναι η μόνιμη σκιά μας:

εκείνοι μεταφράζουν τα πρωτότυπά μας.

Γιώργος Κεντρωτής-Sócrates

Και το ποδόσφαιρο έχει φιλοσόφους

δεινούς και στης διαλεκτικής τις σπείρες

και στου όντος την εξέλεγξη· τις θύρες,

τα τέρματα, στου γίγνεσθαι τους ζόφους

επιτυγχάνουν, στου είναι τούς ορόφους

τοποθετούν τα θαύματα. Τις μοίρες

των θεατών αρδεύουν με πλημμύρες

συνδυασμών, τους κάνουν υποτρόφους

της γνώσης της βαθιάς, της επιστήμης.

Ο Sócrates επήρε από τον Σωκράτη

και τ’ όνομα και τη μαιευτική του·

ξεγένναγε την ποδοσφαιρική του

παιδεία με τον νου, με αυτό το κάτι

της δοξικής υπόστασης της φήμης.

Γιώργος Κεντρωτής-Καραϊσκάκης

Των λόγων σου την ευχυμία κάνει τάμα
ακόμα ο αγωνιζόμενος ραγιάς, που τρέφει
ελπίδες, πόθους για τη λευτεριά. "Τάδε έφη
Καραισκάκης" λέει, και όντως, εν τω άμα,

εμπρός του συντελείται απίστευτο ένα θάμα.
Ακούγονται κρουστές οι λέξεις σου, και ντέφι
οι σημασίες τους μάς βαράνε, ενώ μάς γνέφει
η λάμψη της ματιάς σου σαν ακμαία λάμα

ενός σπαθιού που θέλει αμέσως να δουλέψει
και για το δίκιο ανόμων κεφαλές να δρέψει.
Την αθυροστομία σου αγαπάμε επίσης.

Είσαι άγιος και είσαι διάβολος, το ξέρουμε, είσαι!
Γι' αυτό σού λέμε: τους εχθρούς μας ξαναζήσε
να ρθείς και πάλι, Στρατηγέ, να τους γαμήσεις!

Πηγή: http://alonakitispoiisis.blogspot.com/

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ-ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Γι' ακούστε 'δώ χαμπέρι πού 'χει γούστο,
που μόλις τ' άκουσα κι εγώ στη RAI:
Εψόφησε στο Τσίλι –λέει– ο Αουγούστο!
Ν' ανοίξω, λέω, κρασάκι, που βαράει

αμέσως στο κεφάλι… να γιορτάσω
το νέο. Τί πειράζει πού 'μαι μόνος;
Διαβάζω και δυο στίχους (Δάντη ή Τάσσο),
παρέας δίκην, και απ' του Ελικώνος

τα πνεύματα θα δροσιστούν οι σπείρες
του νου που θά 'χουνε καλά μουλιάσει
στον οίνο. Πίνω-πίνω και σπινθήρες
του ήλιου θά 'χουνε τη μούρη μ' λιάσει,

ως θα προσμένω νά 'ρθει κι ο Αγιέντε
στην κάμαρά μου. Με φωνή μεγάλη
–"Στου διάβολου τα τάρταρα παγαίν'τε,
καθήκια!''– κράζω, σαν κειόν που εντελάλει,

στα πίσω χρόνια, τσ' είδησες στες ρούγες
του Τζάντε – "Παπαδόπουλοι, Τρουχίλοι,
Βιδέλες!..." Φίνες βγάνουνε φτερούγες
τα λόγια μου, καθώς τα λεν τα χείλη

στον αέρα, για να γίνουν σετ, και
με οσμές που θα φθονούσε και ο δυόσμος
ακόμη. Εψόφησε ο Πινοτσέτ! Αί,
κοντεύει πια να ξεβρωμίσει ο κόσμος!

Νάπολη, 10 Δεκεμβρίου 2006.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ -ΜΙΛΑΕΙ Ο ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ

(Σοφοκλής, «Φιλοκτήτης», σττ. 934-969)

Ὦ πῦρ, ὦ τέχνημα ἔχθιστον, που μ’ έχεις κάψει
με της φριχτής σου τέχνης τη γριφώδη γλώσσα.
Μακάρι νά ’σουν πυροτέχνημα με τα όσα
παράγει μαγικά στου θαυμασμού την άψη…

Πλην όμως είσαι ό,τι έχει ο Προμηθέας ανάψει
στον νου των ανθρωπείων όντων με τα τόσα
τους τόξα, που τανύζονται μες στον καιρό σα
στροφές, σαν σπείρες, σαν ευθείες που έχει γράψει

επί κυλίνδρου η μοίρα. Φάντασμα του εαυτού μου
κατάντησα, σκϊά καπνού – καπνού δικού μου
που από σχῆμα πέτρας δίπυλον τού αέρα

το μπλε λερώνει. Δίχως τόξο εγώ – δεν είμαι,
φευ, τίποτα. Γι’ αυτά που μ’ έτρεφαν, θα κείμαι
νεκρή τροφή στη μαύρη ετούτη φαλκονέρα.

Αντίθετα απ’ το τί σημαίνει τ’ όνομά μου
ακτήμων είμαι δίχως τόξο στη σπηλιά μου.

Πηγή:http://alonakitispoiisis.blogspot.com/2019/04/blog-post_55.html

Γιώργος Κεντρωτής-ΔΥΣΤΥΧΩΣ

(προς τον Οδυσσέα Ελύτη)

Πως έχει κι ο φτωχός πουλί
το ξεν, Ελύτη μου, πολλοί.
Πουλί διαθέτει μεν και στύση,
μα πές μας πότε θα γαμήσει:
Αν δεν γυρίσει –χα!– ο τροχός,
πώς θα γαμήσει και ο φτωχός;
Ώς τώρα τον γαμεί – σ’ το λέου,
αχ! – το πουλί του Κεφαλαίου.
Δυστυχώς… Δυστυχώς…

Από το βιβλίο: Γιώργος Κεντρωτής, «Με απ’ όλα μέσα», Εκδόσεις Τυπωθήτω, Αθήνα 2006, σ. 34.

Μονολόγου Παραλειπόμενα

(Ευριπίδης, «Φοίνισσαι», στ. 1-86)

Στον Κυριάκο

Μπρος στο παλάτι των Λαβδακιδών με βάζει
ο μέγας τραγωδός τη γενεαλογία
να λέω του σογιού μου και την προφητεία
του Φοίβου να ξορκίζω που με συνταράζει

ακόμα, εδώ, στα επτάπυλα τείχη, όπου βράζει
του κινητήριου μίσους η χολή, και η μία
ορμή μετά την άλλη για την εξουσία
πλακώνει, τη διχόνοια να παρασκευάζει.

Ταλαίπωρη Ιοκάστη εγώ· κι ο Ευριπίδης
με παρηχήσεων παμποίκιλα όσα είδη σ’
έν’ άνοστο μονόλογο σαν τί να θέλει

–με τα τόσα ις και ος και ους και ιρ και ερ– να υποσημάνει;
Ανιστορώ άσχετα, και τούτο με ξεκάνει –
αφού άλλα πρόκειται να γίνουν στη θυμέλη…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ (Μολάοι Λακωνίας, 1958 - )