Ύστερα βρέχει
κι όλη η βροχή είναι ένα χέρι που πλένει τα αγάλματα.
(Ο σκορπιός προβαίνει μέσα απ’ τις σχισμάδες).
Στην καθημερινή μετακίνησή του
με παρατηρεί από την ερμητική κατοικία του:
το πρόσωπο του Θεού, ίσως, που κουρασμένο
από εξεζητημένα λόγια, λιβάνι και μεταφορές
αγωνιά να επιστρέψει και να ενσωματωθεί με το τίποτα.
Raúl Deustua (1921-2005)
Πηγή: Γενική Ανθολογία Σύγχρονης Λατινοαμερικάνικης Ποίησης 1892-1974, Εκλογή-Πρόλογος-Σημειώσεις, Μετάφραση από τα ισπανικά Ρήγας Καππάτος, Αθήνα: Εκάτη 2011.
