Χαμένος και τσακισμένος απ’τη μεγάλη υποχώρηση
Μέσα στ’αποπνιχτικά χιλιόμετρα του κάμπου του νότου ,
Μέσα στα καψαλισμένα χιλιόμετρα του πατημένου σταριού ,
Ζαλισμένος ,τυφλωμένος ,απ’το βαρύ σούρσιμο των ποδιών
Και την πνιγερή σκόνη της αυγουστιάτικης κάψας ,
Λουλούδια συλλογίζονταν σ’ένα εγγλέζικο δρομάκι ,
Λουλούδια που γυαλίζουνε στους φράχτες τ’αποβρόχι -
Ρείκια κι αγριομολόχες κι ανεμώνες .
Ρείκια κι αγριομολόχες κι ανεμώνες -
Οι αθώες αυτές ονομασίες κρατούσαν μια ψυχρή επωδό -
Ρείκια κι αγριομολόχες κι ανεμώνες ,
Ηχούσαν και κουδούνιζαν στο πονεμένο του μυαλό ,
Ώσπου τραύλισε πάλι σα μικρό παιδί -
«Ρείκια κι αγριομολόχες κι ανεμώνες»
Wilfrid Wilson Gibson (2 Οκτωβρίου 1878 – 26 Μαΐου 1962)
Άγνωστος ο μεταφραστής από την ιδιότυπη ανθολογία του Χ. Λάσκαρη
Αντλήθηκε από το προφίλ της Σοφίας Λάσκαρη
