Αλκμάν - ἔστι τις σιῶν τίσις (1D, 1P 36-49)

ἔστι τις σιῶν τίσις·
ὁ δ΄ ὄλβιος͵ ὅστις εὔφρων
ἁμέραν διαπλέκει
ἄκλαυτος· ἐγὼν δ΄ ἀείδω
            Ἀγιδῶς τὸ φῶς· ὁρῶὥτ΄ ἄλιον͵ ὅνπερ ἇμιν
Ἀγιδὼ μαρτύρεται
φαίνην· ἐμὲ δ΄ οὔτ΄ ἐπαινῆν
οὔτε μωμήσθαι νιν ἁ κλεννὰ χοραγὸς
οὐδ΄ ἁμῶς ἐῆι· δοκεῖ γὰρ ἤμεν αὔτα
ἐκπρεπὴς τὼς ὥπερ αἴτις
ἐν βοτοῖς στάσειεν ἵππον
παγὸν ἀεθλοφόρον καναχάποδα
τῶν ὑποπετριδίων ὀνείρων·

.....................................................

Πράγματι παίρνουν οι Θεοί εκδίκηση.
Aξιομακάριστος, όποιος υφαίνει την
ημέρα του ευφρόσυνα, αδάκρυτα. Eγώ
όμως τραγουδώ της Aγιδώς το φως.
Tη βλέπω σαν τον ήλιο, που η Aγιδώ
καλεί να λάμψει μάρτυράς μας. Eμένα
ούτε να την επαινέσω ούτε να την ψέξω
δεν μ' αφήνει η ξακουστή πρώτη του
χορού· γιατί η ίδια υπερέχει τόσο απόλυτα,
όπως ένα άλογο που στήνει κανείς
ανάμεσα σε ζώα της βοσκής, άλογο γρήγορο,
αγωνιστικό και τροπαιοφόρο, με
βροντερές οπλές, βγαλμένο από τα όνειρα
που μας επισκέπονται κάτω απ' τον βράχο.

I.N. Kαζάζης

Oι θεοί φυλάν' εκδίκηση·
κι ευτυχισμένος που καλόκαρδα
τη μέρα του τελειώνει δίχως κλάμα·
ατός μου τραγουδώ της Aγιδώς
τη λάμψη· θωρώ την σαν τον ήλιο,
που μάρτυρα η Aγιδώ τον βάνει
να φέξει για τους δυο μας·
εμένα όμως ούτε να την παινέψω
ούτε και να την ψέξω διόλου
αφήνει του χορού
η φημισμένη αρχηγός·
τι εκείνη υπέροχη φαντάζει
σαν τ' αθλοφόρο άλογο,
τρανό μες στα κοπάδια
με κροταλιστές οπλές
των ανάλαφρων ονείρων.

X.Γ. Pώμας 

Παίρνουν εκδίκηση οι θεοί
και ειναι ευτυχισμένος
όποιος σοφά τη μέρα του αδάκρυτος περάσει .
Μα εγώ, το φώς της Αιγιδώς θέλω να τραγουδήσω
φώς σαν του ήλιου που η Αιγιδώ
τον φέρνει μάρτυρά μας.
Τί να παινέσω απ αυτήν και τι να μη παινέσω
την πρώτη πρώτη του χορού, που σαν περήφανο άτι
μέσα στα ζώα της βοσκής στέκει και ξεχωρίζει
βιτσάτο, που άν κι ακίνητο γροικάται ο καλπασμός του
βγαλμένο απ τα όνειρα
στους ασκιανούς των βράχων

                                 Κώστας Ψαράκης

Αλκμάν - [εὕδουσι δ' ὀρέων κορυφαί (58D, 34P)]

εὕδουσι δ΄ ὀρέων κορυφαί τε καὶ φάραγγες
πρώονές τε καὶ χαράδραι
ὕλα θ' ἑρπέθ΄ ὅσα τρέφει μέλαινα γαῖα
θῆρές τ΄ ὀρεσκώιοι καὶ γένος μελισσᾶν
καὶ κνώδαλ΄ ἐν βένθεσσι πορφυρέας ἁλός·
εὕδουσι δ΄ οἰωνῶν φῦλα τανυπτερύγων.

Kοιμούνται οι κορυφές και τα φαράγγια των βουνών,
τα υψώματα και οι χαράδρες, το δάσος κι όλα τα
ερπετά που τρέφει η μαύρη γης, και τ' αγρίμια του
βουνού και οι μελισσομάνες και τα κήτη στα βάθη της
γαλαζόμαυρης θάλασσας ― κοιμούνται κι όλα
τα πουλιά με τις μακριές φτερούγες.

Iωάννης Ν. Καζάζης

Kοιμούνται οι βουνοκορφές και τα φαράγγια, τα βράχια
κι οι ρεματιές, τα δάση κι όλα τα ζωντανά που σέρνονται,
όσα τρέφει η μαύρη γη, τα θηρία που ζουν στα βουνά και
το γένος των μελισσών και τα κήτη στα βάθη της
φουσκωμένης (ή: ποικιλόχρωμης) θάλασσας· κοιμούνται
και τα κοπάδια των πουλιών των μακροφτέρουγων.

N. Kονομής

Kοιμούνται κορφοβούνια και φαράγγια,
και ρεματιές κοιμούνται και ψηλώματα,
κι όσα που η γης η μαύρη θρέφει σερπετά,
και του βουνού τ' άγρια θεριά, κι οι μέλισσες,
και τ' άγρια τέρατα στης θάλασσας της σκοτεινής
τα βάθη τ' άσωστα, κοιμούνται και τ' αρίφνητα
των μακροφτέρουγων πουλιών κοπάδια.

I.Θ. Kακριδής

Κοιμούνται οι βουνοκορφές, κοιμούνται τα φαράγγια
οι βράχοι και οι ρεματιές,κοιμούνται και τα δάση
τα ερπετά που τρέφονται στης μαύρης γης το χώμα
οι μέλισσες και της βαθιάς της θάλασσας τα κήτη
κοιμούνται ως και τα πουλιά, τα μακροφτερουγάτα

Κώστας Ψαράκης