Ingrid Jonker- Σε επαναλαμβάνω

Σε επαναλαμβάνω

χωρίς τέλος ή αρχή

επαναλαμβάνω το σώμα σου

Η μέρα έχει μικρή σκιά

Κι η νύχτα κίτρινους σταυρούς

Το τοπίο είναι χωρίς λάμψη

Κι οι άνθρωποι μια σειρά κεριά

Ενώ εγώ σ’ επαναλαμβάνω

Με τα στήθια μου

Που μιμούνται το γούβωμα των χεριών σου.

Ίνγκρνιτ Τζονκερ (1933-1965)

Μ. Λαϊνά, Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα, μτφ. Η. Κυζηράκος, εκδ. Ελ. Γράμματα

Ingrid Jonker - H μαμά

Η μαμά δεν είναι πρόσωπο πια
όμως ντύνεται
πηγαίνει στο κομμωτήριο
βαδίζει στο δρόμο
πιάνει τα τακούνια της
συμβουλεύεται τον ψυχίατρο
σαν όλους τους άλλους

Ψιθυρίζει λέξεις
Moncheri
Δεν ακούγεται καθόλου
ο λευκός ψίθυρος του φαντάσματος
μόνο δεν έχει χρώμα και φεύγει γρήγορα
χασκογελάει από τους ανελκυστήρες
κοιτάζει εδώ κι εκεί με τα γυαλιά της
κάνει πως εκπλήσσεται
είναι αφοπλισμένη
γυμνή σαν Αφρικάνα
θέλει να πιστέψει στον άνθρωπο
που ακόμα μιλάει για θεό.

Ίνγκριτ Τζόνκερ ( 1933 – 1965) Νότια Αφρική.
Μετάφραση : Η. Κυζηράκος