Κωνσταντίνα Μαρίνη - Τα χέρια και ο χρόνος [I]

Το χέρι του πατέρα μου
θυμάμαι
μ’ εμπιστοσύνη αφημένο στο δικό μου
για να περάσουμε το φανάρι
στην πλατεία.
Παιδί αυτός κι εγώ μεγάλη.
Σ’ εκείνη την αμείλικτη
αντιστροφή των ρόλων
που ὁ χρόνος μόνο ξέρει να επιβάλλει.

Κωνσταντίνα Μαρίνη

Πηγή: Τα χέρια και ο χρόνος, Εκδόσεις: Κέδρος- Αθήνα 2018

Κωνσταντίνα Μαρίνη - Τα χέρια και ο χρόνος I

 Το χέρι του πατέρα μου

θυμάμαι

μ’ εμπιστοσύνη αφημένο στο δικό μου

για να περάσουμε το φανάρι

στην πλατεία.

Παιδί αυτός κι εγώ μεγάλη.

Σ’ εκείνη την αμείλικτη

αντιστροφή των ρόλων

που ο χρόνος μόνο ξέρει να επιβάλλει.

  Τα χέρια και ο χρόνος, Κέδρος, 2018

Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/marini-konstantina/646-ta-xeria-kai-o-xronos/1473-i

 

Κωνσταντίνα Μαρίνη-Το πρώτο χελιδόνι

Ήταν ένα κλαρί

ανθισμένης μυγδαλιάς

που κάποιος το ’κόψε

κι απόμεινε στο δρόμο

πεταμένο.

Κρατούσε ακόμα

πάνω του το φως.

Φεγγοβολούσανε σαν άστρα

τ’ άσπρα ανθάκια στο σκοτάδι.

Λυπήθηκε τόσο νωρίς να ξεραθεί

κι είπε στην πρώτη ευκαιρία

στο ρούχο ενός περαστικού

να γαντζωθεί.

Έτσι έγινε και ήρθε

χθες το βράδυ αναπάντεχα

στο σπίτι μας η άνοιξη.

Ανύποπτη την κουβαλούσε

στο παλτό της, η φίλη που μας επισκέφτηκε.

Κι έγινε αυτή,

δίχως να το ’χει φανταστεί,

το πρώτο φετινό μας χελιδόνι.

Τα χέρια και ο χρόνος, Κέδρος, 2018