Μάρκος Αυρήλιος - Τα εις εαυτόν (απόσπασμα)

«Του ανθρωπίνου βίου η διάρκεια είναι στιγμή, η ουσία του ρευστή, η αίσθηση αμυδρή, όλου του σώματος η σύσταση φτιαγμένη για να σαπίσει. Η ψυχή είναι στρόβιλος, η τύχη ακαθόριστη και η φήμη αόριστη. Με λίγα λόγια, του σώματος όλα ποταμός, τα της ψυχής όνειρο και αχνός, τα της ζωής πόλεμος και ξένων άφιξη και η υστεροφημία λήθη. Τι λοιπόν μπορεί να μας οδηγήσει; Ένα και μόνο, η φιλοσοφία. Και τούτο σημαίνει, να έχουμε ασφαλή τον εσωτερικό μας δαίμονα από προσβολή και βλάβη, δυνατότερο από τις ηδονές και τους πόνους».

 
Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν

Μάρκος Αὐρήλιος-Τά εις εαυτόν (απόσπασμα)

 

«Πρέπει ὡσάν νά εἶχες ἤδη ἀποθάνει, ζήσας μόνον μέχρι αὐτῆς τῆς στιγμῆς (πρέπει μέ αὐτήν τήν νοοτροπίαν) νά ζήσης τό ὑπόλοιπον μέρος (τῆς ζωῆς σου) κατά φύσιν.» 

    Βιβλίον Ζ', ἐδάφιον 56.

«Χαρακτηριστικόν τοῦ ἰδανικοῦ ἀνδρός θά ἦτο νά ἐγκαταλείψη τήν ζωήν ἄθικτος ἀπό ψευδολογίαν καί πᾶσαν ὑποκρισίαν καί τρυφήν καί ἀλαζονίαν. Κατά δεύτερον δέ λόγον ἀξίζει ἔπαινος εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐκπνέει πλήρης ἀηδίας τῶν πραγμάτων τούτων. Ἤ προτιμᾶς νά παραμένης εἰς τήν κακίαν σου, καί οὔτε κἄν ἡ πεῖρα σέ προτρέπει ν᾿ ἀποφύγης τήν πανώλην; Διότι ἡ διαφθορά τῆς ψυχῆς εἶναι πολύ περισσότερον πανώλης παρά αὐτή ἡ μόλυνσις καί ἡ ἀποσύνθεσις τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς ἀέρος. Διότι ἡ μέν ζωική πανώλης, καθότι πρόκειται περί ζώντων ὀργανισμῶν, ἡ ἄλλη δέ ἀνθρωπίνη, καθότι πρόκειται περί ἀνθώπων.»

  Βιβλίον Θ΄, ἐδάφιον 2.

Μάρκος Αὐρήλιος, τά εἰς ἑαυτόν, μετάφραση FELIX DE GIORGIO. Δαίδαλος-Zαχαρόπουλος, Ἀθήνα χ.χ.

Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν (Ε' 6)

 Άλλος πάλι θα σου κάνει ένα καλό κι αμέσως θα υπολογίσει επακριβώς τη χάρη που του χρωστάς. Άλλος δεν είναι τόσο βιαστικός στους υπολογισμούς, μα κατά βάθος δεν παύει να σε βλέπει σαν οφειλέτη του και δεν ξεχνάει την ευεργεσία. Κι άλλος, για να το πούμε έτσι, δεν θέλει να ξέρει το καλό που σου 'κανε• όπως το αμπέλι που βγάζει σταφύλια και δεν σου ζητάει τίποτα όταν σου προσφέρει τον καρπό του. Όπως το άλογο που τρέχει, ο σκύλος που βρίσκει τα χνάρια, η μέλισσα που έφτιαξε μέλι, έτσι κι ο άνθρωπος που έκανε το καλό δεν το μελετάει• μόνο προχωράει παραπέρα και ξανακάνει το καλό - σαν το αμπέλι, που όταν φτάσει η εποχή, ξαναβγάζει και προσφέρει τον καρπό του.

Απ' αυτούς να είσαι, που έχουν τον τρόπο να μη συνειδητοποιούν το τι προσφέρουν.

Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν (Ε' 6), μτφρ.: Γιάννης Αβραμίδης, εκδόσεις Θύραθεν.

Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν 5,24

Μέμνησο τῆς συμπάσης οὐσίας, ἧς ὀλίγιστον μετέχεις, καὶ τοῦ σύμπαντος αἰῶνος, οὗ βραχὺ καὶ ἀκαριαῖόν σοι διάστημα ἀφώρισται, καὶ τῆς εἱμαρμένης, ἧς πόστον εἶ μέρος;

Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν 5,24

Φέρε στο νου το σύνολο της ύπαρξης, όπου είσαι μικροσκοπικό κομματάκι, κι όλη την αιωνιότητα, από την οποία μια μικρή και φευγάτη στιγμούλα ορίστηκε για σένα, και την ειμαρμένη - τι κλάσμα της είσαι;



Μάρκος Αυρήλιος (121-180)