Μπορείς να την φωνάξεις με τ’ όνομά της
να την πεις Νίκη, Γιώργο, γιαγιά, Παναγιώτα…
Όλα δε χάθηκαν, βλέπεις.
Υπάρχει ακόμα. Κι αν την καλέσεις,
όταν σκοτεινιάζει γύρω σου ο κόσμος
κι ανοίγει κάτω από τα πόδια σου
το χάος και σε μαυλίζει,
απλώνει το χέρι της και σε σώνει.
Ποιητικό ημερολόγιο 2002, Αθήνα, Εκδόσεις Ιωλκός
Αναδημοσίευση από:https://latistor.blogspot.com/search?updated-max=2024-11-30T13:13:00%2B02:00&max-results=4
