Λευτέρης Αλεξίου-Ενδεχόμενα

Κομμάτι αργά, μα κάποτε θα ρθούν,

οι κριτικοί, των τωρινών τα εγγόνια,

στης παγερής ανυπαρξίας τα χρόνια

στη σκόνη μου την τύχη τους να βρούν.

Τον κόσμο το στενό θα ρθούν να ιδούν

όπου η καρδιά η πλατιά χτυπούσε αιώνια

και σα δεντρό πετούσε ανθούς και κλώνια.

Βαθιά στου βίου μου τ’ άδυτα θα μπούν.

Θα ψάξουν τα βιβλία μου, τα χαρτιά μου,

τη μούχλα απ’ τα παλιά μου ημερολόγια·

κάθε λογής πηγές θα βάλουν χάμου,

τον άνθρωπο και το έργο για να κρίνουν.

Θα πουν, θα γράψουν λόγια, λόγια, λόγια,

μα βέβαια, τ’ άδυτα άδυτα θα μείνουν.

Πηγή: Λευτέρης Αλεξίου, Έργο ζωής, Ποιήματα, εκδ. Αετός, Αθήνα 1951, σελ. 15.

Λευτέρης Αλεξίου - Οδυσσέας και Σειρήνα

Σου φώναξε απ’ τ’ ακρόγιαλο η Σειρήνα·
«Την άγκυρά σου αμόλα εδώ σιμά
κι έλα να ιδείς γοφιά, να ιδείς λαιμά,
να ιδείς ολάσπρα στήθια ωσάν τα κρίνα!

Έλα να σου χορτάσω εγώ την πείνα,
μ’ ό,τι η καρδιά σου η μάργα πεθυμά·
κι όλα να σου τα σβήσω τα χλομά
φαντάσματα, που μέσα σου επληθύνα!»

Κι απ’ το κουπί, Οδυσσέα, της αποκρίθης·
«Θα ’ρχόμουνα στ’ αλήθεια, στο ζεστό
λιμάνι σου για πάντα να κλειστώ!

Μα φεύγω, γεια σου! Είν’ η μορφή της λήθης
φριχτότερη απ’ της Μέδουσας! Φοβάμαι!
Κάλλιο να ζω όπως ζω, μα να θυμάμαι!»

Λευτέρης Αλεξίου. 1951. Έργο ζωής: Ποιήματα. Αθήνα: Αετός.

Πηγή:http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/anthology/mythology/browse.html?text_id=8