Δημήτρης Μυστακίδης & Κοινοί Θνητοί | Είμαι απ΄τα παιδιά

Είμαι απ'τα παιδιά που δεν κάθονται καλά.
Την έχω καταλάβει από μικρός τη ζαβολιά. 
Δεν κάνω τσιμουδιά, όσο πέφτουνε κορμιά.
 Ήμουν και θα είμαι από ' κεινα τα παιδιά.

Με φέρανε χωρίς να ξέρουν το γιατί, Όπως κι αυτούς τους έφεραν στον κόσμο οι δικοί τους. Και πάει λέγοντας ετούτη η εκδοχή Αφού σε κάθε εποχή, δεν είχε νόημα η ζωή τους. Να παντρευτούν και να κάνουνε παιδιά, Να βγάλουνε λεφτά, να πάρουν σπίτι και αμάξι. Κι αν τους ρωτήσουν, πως είσαστε, καλά; Αυτοί να λένε, όλα καλά, πολύ δουλειά, αλλά εντάξει. Για αυτούς μετράει να μη φαίνεσαι σκατά, Μη στραβομουτσουνιάζεις, γιατί η γειτονιά μιλάει. Κι άμα τολμήσεις και την "πεις" στη γειτονιά, είσαι από εκείνα τα παιδιά, που τα παιδιά τους, τα χαλάει. Τέτοιο παιδί ήθελα να γίνω από παιδί. Και τώρα που μεγάλωσα τέτοιο παιδί να μείνω. Ένα παιδί που δεν θα πίστευε ποτέ πως μια παρθένα γέννησε παιδί, κρατώντας ένα κρίνο. Είμαι απ'τα παιδιά … Με φέρανε από αγάπη μου είπανε στη γη το είδος τους και εγώ κάποτε να διαιωνίσω Με είχαν στα πούπουλα και πάντα με στοργή μα εγώ για το αντίθετο πάλευα να τους πείσω Με θέλανε τον πρώτο τον πρώτο μαθητή και τη σημαία του σχολείου μου να την κρατήσω Και αφού δεν τα κατάφερα ποτέ στην τελική αποφάσισα τρείς μήνες το σχολείο να κλείσω Άλλοι με είχαν για τρελό και άλλοι για φυλακή Πολλές φορές με κάνανε εμένα να μισήσω Ανήθικοι να προσπαθούν να πούνε για ηθική Τότε δεν τους υπολόγιζα τώρα ούτε να τους φτύσω Να λένε στον πατέρα μου πρόσεχε το παιδί και εγώ να προσπαθώ χίλιες φορές να του εξηγήσω Γερό ο λόγος που είμαι έτσι είναι επειδή με νανουρίσατε πολύ και τώρα λέω να ξυπνήσω Είμαι απ'τα παιδιά … Δεν κάνω τσιμουδιά, δε βγάζω το σκασμό, Όσο η καταστολή θα μας βαράει στο ψαχνό. Όσο οι άνθρωποι είναι ονειρεύονται μονάχα όταν λένε τι θα κάναν αν κέρδιζαν το λαχνό. Δεν κάνω τουμπεκί, χοντρό ή ψιλοκομμένο, Όσο κάθε φτωχό θα το φωνάζουμε καημένο. Όσο θα κλαίμε γιατί φταίει το πεπρωμένο, Η μοίρα του, η τύχη του, που του το'χε γραμμένο. Δεν το βουλώνω κι ας με κάνετε θυσία, Για καθετί σκάρτο στη γη φταίει η ιδιοκτησία. Για κάθε πόλεμο, για κάθε πεινασμένο, για κάθε μισαλλόδοξο και λοβοτομημένο. Δε σωπαίνω,Δε σας κάνω τη χάρη. Δεν είμαι το καλό παιδί και τ' άξιο παλικάρι. Όσο έχω την υγειά μου, μέχρι η γκλάβα να κλατάρει, Θα τα λέω στη γενιά μου Μπας και το πάρει χαμπάρι. Είμαι απ'τα παιδιά …

Ο ντόκτορ (τέσσερις εκτελέσεις)

                                              Γ. ΚΑΤΣΑΡΟΣ-Ο ΓΙΑΤΡΟΣ, ΚΑΜΝΤΕΝ (ΗΠΑ) 1928

                                                 Χρυσούλα Χριστοπούλου - Ο ντόκτορ

                                            Χάρις Αλεξίου- Ο Ντόκτορ

                                               Δημήτρης Μυστακίδης - Ο ντόκτορ

 αχ δε μου λετε που ν' αυτος ο ντοκτορ που γιατρευει τις πληγες

αμαν ο ντοκτορ που γιατρευει τις πληγες

για να γιανει και τις δικες μου που σαν τις μετρησεις κλαις.

αμαν οι πληγες εμενα ειναι μεγαλες και δεν εχουν γιατρεια

αμαν ντοκτορ και δεν εχουν γιατρεια

η αγαπη μου μ' απαρνηθει και δεν με θυμαται πια

αμαν ντοκτορ.

αμαν ντοκτορ πες μου τι να κανω, δεν αισθανομαι καλα

αμαν ντοκτορ δεν αισθανομαι καλα

παρε γροσια, παρε οσα θελεις να μου γιανεις την καρδια

αμαν ντοκτορ.

Δημήτρης Μυστακίδης - Βουνό με βουνό

Δημήτρης Μυστακίδης - Βουνό με βουνό

Στίχοι και Μουσική: Μανώλης Χιώτης Ένα μήνα σ' έχω χάσει βρε μπαμπέσα κι όποιο κέντρο κι αν θα δω μπουκάρω μέσα, θα σε βρω, που θα μου πας κι αν έχεις φύγει, το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει. Κι αν τυχόν καμμιά φορά και σε τρακάρω, μ' όποιον να 'σαι, να το ξέρεις, θα σε πάρω, σαν σε σκέφτομαι με πιάνουν πάντα ρίγη, το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει. Τι σου φταίω, κάθε βράδυ κι είμαι σούρα και οι φίλοι να μου κάνουνε καζούρα, να μου λένε, θα τη βρεις κι αν έχει φύγει, το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.

Δημήτρης Μυστακίδης - Ερηνάκι

Στίχοι: Κώστας Σκαρβέλης

Ερηνάκι, για την εμορφιά σου
τριγυρίζω μες στη γειτονιά σου
--
Τραγουδώ, πονώ και κλαίγω
τον καημό μου και σου λέγω
--
Ερηνάκι μου, παρηγοριά μου
χάνομαι, για ’σε πονεί η καρδιά μου
--
Δε μ’ ακούς, δε με λυπάσαι
ούτε και Θεό φοβάσαι
--
Αχ, σκληρή καρδιά, δε με πονείς
τι σου κάνω και με τυραννείς
--
Έλα, έλα, Ερηνάκι, να μου γιάνεις την καρδιά
που στον κόσμο μόνο εσένα έχω για παρηγοριά
--
Να μου δώσεις τα φιλιά σου που πολύ τα λαχταρώ
και τα έμορφα σου κάλλη, Ερηνάκι, να χαρώ