Τίλλα Μπαλή - Τα παρελθόντα

Επανέρχονται τα παρελθόντα και σε καλούν

σου υπενθυμίζουν, σου υπόσχονται και τα τοιαύτα

Να συμμετέχεις θέλουν να συνδεθείς μαζί τους

σε ζωντανή παράσταση του εαυτού σου

Μα εσύ αρνείσαι και μένεις θεατής

καθώς ταξιδευτής αφήνοντας πίσω σου

μια κορδέλλα δρόμο, μέσα σε ράγες

ως φεύγει το τραίνο

Όμως ν' απαλλαγείς δε ζητάς δε θέλεις δεν μπορείς

θα επανέλθης επιστρέφοντας με τον ίδιο τραίνο

Το παρελθόν είναι ο επερχόμενος χρόνος

ο χρόνος που ζει στον παρόντα

και στον μέλλοντα.

 Τίλλα (Ευσταθία) Μπαλή (Καλαμάτα 1905- Αθήνα 1971)

Πηγή: Μεγάλη Πελοποννησιακή Λογοτεχνική Ανθολογία (Πεζογραφία-Ποίηση), τ. Β' , Αθήνα: Οργανισμός Πελοποννησιακών Εκδόσεων «Η Βιβλιοεμπορική» 1995.

Τίλλα Μπαλή - Επαναστροφή

Είμαι η απεσταλμένη των αιώνων

Κι’ όλων των εποχών, εγώ,

Σε συλημένους τάφους μόνον

Μέσα τον τρόμο ζω και ηχώ.

Φωνές πολλές αποθαμένων

Που μοιάζουν σα ζωντανεμένων…

Πυράκανθοι, 1943

Τίλλα Μπαλή - Αθήνα

Φως ιερό κ' ιλαρό που απάνω σου απλώνει

καταύγασμα στο πνεύμα της Σοφίας

κ' είσαι η μόνη

Λευκή κ' αγνή μια γης εποποιΐας...

Ποιος είπε ποιος βαθειά στα μάρμαρά σου

ψυχές πώς δεν φωλιάζουν αιώνιες πάντα;...

Κ' οι Καρυάτιδες -στητές-

πώς δεν κοιτάζουν

Άγρυπνα!... κι ανασαίνουνε λεβάντα;...

Κι' οι φλογερές του Απρίλη οι ανεμώνες

στους κάμπους μέσα στα λιβάδια σου που ανθούνε

ρανίδες, πως δεν είναι -από τ' αχνάρια μας που ζούνε-

Αιμάτων!...

Τη Φυλή να διαλαλούνε;...

Φως ιερό κ' ιλαρό που απάνω σου απλώνει

καταύγασμα -στο πνεύμα της Σοφίας-

κ' είσαι η μόνη

Λευκή κι αγνή μια γης εποποιΐας;...

δημοσιευμένο στο περ. Καινούργια Εποχή, Φθινόπωρο 1961.

Τίλλα Μπαλή-Άσμα ασμάτων

 Πηγή: Τίλλα Α. Μπαλή, Ήχοι και Απόηχοι

Τίλλα Μπαλή -[Μες' στον κήπο μου σέ είδα]

Μες' στον κήπο μου σέ είδα
''πριν ο αλέκτωρ φωνήσει τρίς''
τού έρωτά σου να είσαι αρνητής...

Κάτω από το σμαραγδένιο φως τής Σελήνης
άκουσα τον κρότο των βημάτων σου
να εξαφανίζει την υποψία
τής επιστροφής...

Πνιγμένη στα δάκρυα η ηχώ
αντηχεί το φευγαλέον όνειρο
πέρα από τον κύκλο
των φθαρμένων ωρών...

Έλα Αστάρτη να δείς
την εκλεκτή των Θεών
πως απόμεινε μόνη
καθώς αποστρέφει το βλέμμα
από των θελκτικών
και ωραίων ερώτων το φώς...

Τίλλα Μπαλή

''Εφύμνια'' (1949)

Πηγή: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1095477747304991&id=100005283289388

Τίλλα Μπαλή-«Ερημική τριλογία»

Ι

Κοιμάσαι επάνω στους ασφόδελους
των ονείρων σου
άχαρη και άνέλπιδη
σέρνεται τώρα
η απρόσφορη ώρα
στα σπασμένα φτερά
της αυγής...

ΙΙ
Μην το πείς
μην το πεις
σε κανένα
πως το τραύμα σου τόσο βαθύ
μέσ' στο θερμό καλοκαίρι
ταξιδεμένη σε φέρει
στης οδύνης τη χώρα.

ΙΙΙ
Και το μίσος σου πάλι
σβύνει κι' άνάβει
πυγολαμπίδα στό φώς
τής νυχτός
καί στυγνός καί βαθύς
οιχτιρμός
γιά τήν κάθε μιά μέρα...

Τίλλα (Ευσταθία) Μπαλή (Καλαμάτα 1905 - Αθήνα 1971)

Νέα Εστία - τχ. 558 (Αθήνα 1 Οκτωβρίου 1950), σελ. 1303.

Τίλλα Μπαλή-«Ακινησία»

Μέσα στο σύθαμπο σαν μια στητή πλαγγόνα,
ακύμαντη με χέρια σταυρωμένα
νείρομαι τα ωραία, τα χαμένα...

Κι επάνω δω, στο στήθος καρφωμένο,
το ρόδο, το πυρό που ακόμα
δροσοσταλίδα κρύβει·και το στόμα
μένει κλειστό, βουβό κι΄ ορφανεμένο...

Μέσα στο σύθαμπο σαν μια στητή πλαγγόνα,
βλέπω το φως της μέρας από μια σχισμάδα,
επέτρωσε κ' η στερνή ικμάδα,
σκληρό μου απόμεινε κι αλύγιστο το γόνα...

Τίλλα Μπαλή (Καλαμάτα 1905- Αθήνα 1971)

(Ειρμοί,1940)

Πηγή: Τίλλα Μπαλή, « Η απεσταλμένη των αιώνων», ανθολόγηση-Εισαγωγή: Γιάννης Σ. Βιτσαράς. Φαρφουλάς, 2016.