Πράγματα που ή ο οπός ή και ο ιδρώτας μέσα σας κυλάει,
μορφές που εσείς γεννήσατε από καμίνι ή από αίμα,
η ροή σας πιο αραιή είναι απ’ τ’ όνειρό μου που με πάει·
κι αν μ’ έναν αείρροο πόθο δεν σας μάχομαι, το ρέμα
διασχίζω των νερών σας, βγαίνω στον γιαλό που ακόμα
ο δαίμων ο βαρύς των στοχασμών μου με τραβάει.
Εκεί όπου υψούται το ον, παλεύει μόνο του το χώμα
Κακό τυφλό, κουφό: Θεό αναίσθητον που κυβερνάει.
Τις λέξεις όλες ο λαιμός μου κι αν κατάπιε ως φλέμα,
πράγματα που γεννήσατε από καμίνι ή από αίμα,
τη Φύση – χάνομαι μες στη ροή κάποιου εκεί στοιχείου:
ό,τι εγώ επωάζω εσάς προάγει, αυτό και σας γεννάει,
μορφές που ή ο οπός ή και ο ιδρώτας μέσα σας κυλάει,
το πυρ του εαυτού μου – ενός δικού σας εραστή αιωνίου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
