Κ. Καρθαίος - Για την πατρίδα

Στον κάμπο όπου βροντούσε το κανόνι

μια πράσινη γαλήνη τώρα απλώνει

Με μύρια ολόχαρα άνθια κεντημένη·

εκεί που πολεμούσαν σα λιοντάρια

του οχτρού και τα δικά μας παλικάρια

τίποτα πια από την έχθρητα δε μένει:

Αδερφωμένοι

κοιμούνται οι μαχητές οι τιμημένοι,

Για μια πατρίδα!

Για μια πατρίδα! Νιώθω να πλακώνει

το στήθος μου μια μπόρα που ζυγώνει

που θάρθει κι ό,τι βρει θα το σαρώσει.

Γιά άκου μακριά! κάπου βροντολογάει,

μια φωνή στον αέρα τριγυρνάει,

τους λαούς στο ποδάρι να σηκώσει:

Αδερφωμένοι

Στ’ άρματα οι μαχητές οι τιμημένοι,

για την Πατρίδα!

Για την Πατρίδα, κι αχ! για μια Πατρίδα

τσακίστε τη χρυσή την αλυσίδα!

Σαν ένας σηκωθείτε, σκλαβωμένοι!

Τ’ άρματα ακόμα μια φορά ας ζωστούμε,

και πάλι, αδέρφια, στη φωτιά ας λουστούμε!

Σαλπίστε, να τραντάξει η οικουμένη:

Αδερφωμένοι

Κινούν οι μαχητές οι τιμημένοι

Για ΜΙΑ Πατρίδα!

Νουμάς, 16/01/1921

Αναδημοσίευση από: https://sarantakos.wordpress.com/2012/12/16/kkarthaios/

Κ. Καρθαῖος - Κιτρίνισαν οἱ λεῦκες

Κιτρίνισαν οἱ λεῦκες. Στὰ κλαριά

Τὰ φύλλα ἀχνὰ σαλεύουνε μὲ τρόμο·

Τὸ δρεπάνι προσμένουν τοῦ βοριᾶ

Ποὺ θὰ τὰ στρώσει μιὰ βραδιὰ στὸ δρόμο.

Κι ἦταν μιὰ κρύα βραδιὰ καὶ θλιβερή,

Στοῦ χωρισμοῦ σὰ σκύψαμε τὸ νόμο·

Πηγαίναμε βουβοί, σὰ δυὸ νεκροί...

Σιγά, σιγᾶ... στῆς Κηφισιὰς τὸ δρόμο.

Πηγή: Τὰ τραγούδια τοῦ νησιοῦ μου καὶ οἱ Κηφισιώτικες μελωδίες, 1921

Αναδημοσίευση από: Ποίηση Μεσοπολεμική

Κ. Καρθαίος - Sotto voce

 

Κ. Καρθαίος - Δύο άνθρωποι

Είχαν αλλάξει λόγια ανεπανόρθωτα.

Ωστόσο ζούνε τώρα αγαπημένοι· 

τόσο, που οι ίδιοι ολόκαρδα πιστεύουνε

πως τίποτ’ από εκείνα πια δε μένει.

Ούτ’ ένας κόμπος χιόνι στα πιο απόκρυφα

της ύπαρξής τους. Φίλοι τους και ξένοι

τους δείχνουν στην αγάπη για παράδειγμα.

Κι’ όμως, συχνά, που ο ήλιος κατεβαίνει,

και, στο θαμπό το φως, το μάτι δύνεται

πιο καθαρά τα όσα είναι να διακρίνει,

βλέπουνε -σιωπηλοί- πως κάτι ανείπωτο,

στ’ αλήθεια ανεπανόρθωτο έχει γίνει.

από την ανθολογία του Μ. Αναγνωστάκη Η χαμηλή φωνή, Νεφέλη 1990

K. Kαρθαίος - Τούτος ο χειμώνας...

Τούτος ο χειμώνας
είναι ο πιο σκληρός~
ο θεός να δώσει
να κρατήσει λίγο.
'Εφραξε τους δρόμους
ο κακός καιρός
πριν σκεφτώ να φύγω.

Λίγο να κρατήσει,
δίκαιοι ουρανοί,
μια και δεν προσμένω
πια άλλο καλοκαίρι,
κι άλλο χελιδόνι
πια δεν θα φανεί
νέα ζωή να φέρει

'Αλλο χελιδόνι,
πια δεν καρτερώ,
σβέλτο μου, χρυσό μου,
μαύρο χελιδόνι.
Μόνο αναθυμάμαι
τον καλό καιρό,
κι η καρδιά μου λιώνει.

Κ. Καρθαίος-Τούτος ο χειμώνας...

Τούτος ο χειμώνας

είναι ο πιο σκληρός~

ο θεός να δώσει

να κρατήσει λίγο.

'Εφραξε τους δρόμους

ο κακός καιρός

πριν σκεφτώ να φύγω.

Λίγο να κρατήσει,

δίκαιοι ουρανοί,

μια και δεν προσμένω

πια άλλο καλοκαίρι,

κι άλλο χελιδόνι

πια δεν θα φανεί

νέα ζωή να φέρει

'Αλλο χελιδόνι,

πια δεν καρτερώ,

σβέλτο μου, χρυσό μου,

μαύρο χελιδόνι.

Μόνο αναθυμάμαι

τον καλό καιρό,

κι η καρδιά μου λιώνει.

Κ. Καρθαίος - Το τραγούδι του μπεκρή (Βάλτε να πιούμε)

 

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα,

πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα· 

Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε;

Βάλτε να πιούμε! 

Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει· 

Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι· 

Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;

Βάλτε να πιούμε!

Αδέλφια! κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει.

Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι

Στο περιγιάλι το φαιδρό, κι ας γλεντοτραγουδούμε:

Βάλτε να πιούμε!

Τάχατε κι όποιος δε μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει,

κι όποιος στ’ αγκάθια περπατά μια μέρα δε θ’ αφήσει

τ’ αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε;

Βάλτε να πιούμε!

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει;

Πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει!

Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε.

Βάλτε να πιούμε!

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα:

Καπνοί  είναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα· 

Καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε.

Βάλτε να πιούμε!

Άκουσε! δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη!

Μα σαν είναι ώρα, γνέψε μας· δε σου ζητούμε χάρη!

Μα όσο να φύγεις, πρόσμενε, κι αν θέλεις σε κερνούμε.

Βάλτε να πιούμε!

Τα τραγούδια του νησιού μου

Αντιγράφηκε απ' το περιοδικό Μπουκέτο, 10/11/1927

Κ. Καρθαίος  (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Κλέανδρου Λάκωνα) (1878-1955)

                                           Διάφανα Κρίνα-Βάλτε να πιούμε