Πώς γίνεται και πέφτουν δάκρυα
από τον καταγάλανο ουρανό.
Πώς φεύγει και πού πάει η ψυχή,
πόσο μα πόσο μοναχικός είναι αυτός ο ουρανός.
Δεν γράφω μόνο για μένα,
για όλους σας γράφω.
Η πατρίδα σας είναι πατρίδα μου,
το δάκρυ σας είναι δάκρυ μου.
Μαζί σας χαίρομαι και λυπάμαι.
Πώς θα βρεθώ και πάλι πίσω στη γαλήνη
με την καρδιά τζάκι σβηστό.
Ο ήλιος κρυώνει εκεί ψηλά .
Ο νους μου παγωμένος ήλιος.
Τα δέντρα έχουν πυρετό
και τρέμουν τα κλαδιά τους.
Με τις κουβέρτες μου θα τα σκεπάσω.
Ο ήλιος πια τρέχει στην κατηφόρα
για να βρεθεί στη θαλπωρή της σόμπας του.
Κ.Ι. Κυρ. 23 Ιαν. 2022
