Πόσα παράθυρα απόμειναν ανοιχτά
να μπαινοβγαίνουν άφοβα οι άνεμοι.
Πόσες ψυχές μπορούν γυμνές να περπατούν,
δίχως να ντρέπονται.
Πόσα πουλιά πέφτουν γυμνά στην πόρτα μας,
όταν δεν έχουν τόπο να γυρίσουν.
Πόσα τραγούδια, κρεμασμένα μεσίστια,
θρηνούν τις μεθυσμένες μας βραδιές.
Χάνω το μέτρημα τις νύχτες.
Βάζω στα μάτια τη σιωπή
και γεύομαι λειψά φεγγάρια.
Πηνελόπη Ανδρεάδη
Πηγή: Πηνελόπη Στ. Ανδρεάδη, Μαρία Γ. Μπούχλη, Γιώργος Λ. Οικονόμου, Καρδίτσα-Χανιά-Θεσσαλονίκη: Ποιήματα. Θεσσαλονίκη: Γράφημα 2020, σ. 10.
