Δημήτρης Μητροπάνος - Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

 Στίχοι: Φίλιππος Γράψας

Μουσική: Μάριος Τόκας

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου

και ξενυχτάς με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

γελάς με γέλιο δυνατό κι όποιος αντέξει

μετά ζητάς σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Μελαχροινούς Θεούς τις νύχτες ονειρεύεσαι

και μ' όποιον ήλιο σεργιανάς τον ερωτεύεσαι

οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα

παίρνεις μελάνι και φτερό και γράφεις ποίημα

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Μοναχική και σπάνια

γυρνάς μεσ' στα Βαλκάνια

ανέμους να θερίσεις

σαν Παναγιά σ' έναν τεκέ

ψάχνεις του κόσμου το λεκέ

για να τον καθαρίσεις

Δημήτρης Μητροπάνος - Η εθνική μας μοναξιά

 Στίχοι: Φίλιππος Γράψας

Μουσική: Μάριος Τόκας

Εδώ που μάθανε τα μάτια μας να κλαίνε

που συνηθίσαμε σε κάλπικους καιρούς

εδώ θα μείνουμε γιατί έχουμε και λέμε

ένα φιλότιμο και λόγους σοβαρούς

Γιατί εδώ

εδώ ειν’ ο έρωτας που ξέρουμε

εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

Εδώ που μάθανε τα χρόνια μας να φταίνε

κι όλοι οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό

παίξε το τζόγο σου και βρίσε τους καημένε

με λεξιλόγιο πολύ ελληνικό

Γιατί εδώ

εδώ ειν’ ο έρωτας που ξέρουμε

εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά

εδώ κι εμείς για να `χει πάντα συντροφιά

η εθνική μας μοναξιά.

Δημήτρης Μητροπάνος - Θάλασσες

 

Φίλιππος Γράψας - Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

                                                    Δημήτρης Μητροπάνος - Τον Αύγουστο που μου χρωστάς

 Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

σ’ απόσταση αναπνοής και μ’ έχασες

κι αυτό το καλοκαίρι χαραμίστηκε

φθινόπωρο κι η αγάπη μας βυθίστηκε

Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε

πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε

πώς χωρίσαμε με τόση ευκολία

φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες

τις θέσεις που κρατήσαμε τις πέταξες

δυο ξένα χέρια τώρα πια σε δέχονται

και τα αισθήματα μου επιστρέφονται

Τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι δεν το βρήκαμε

πιο νωρίς ήρθ’ ο Σεπτέμβρης και χαθήκαμε

πως χωρίσαμε με τόση ευκολία

φθινόπωρο θα πει μελαγχολία

Δημήτρης Μητροπάνος & Αλέκα Κανελλίδου - Δίδυμα Φεγγάρια

 

Δημήτρης Μητροπάνος - Εντελβάις

Σ’ έναν κόσμο γυάλινο κι αποστειρωμένο

ήσυχα τις μέρες μου περνώ

 πάνε χρόνια που έπαψα να σε περιμένω

 πάνε χρόνια που για σένα ζω Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια Σε παράδεισους ανθίζω και σε θερμοκήπια ονειρεύομαι κι ελπίζω και πεθαίνω ήπια Όταν σε συνάντησα άρχιζεν ο Μάης φόραγες λουλούδια γιορτινά έκοψα απ’ το στήθος σου ένα εντελβάις και δε σε συνάντησα ξανά...

Ουμ Χαράμ (694 μ.Χ.-Το Τραγούδι Των Βεδουίνων)

Στης Ανατολής τα μέρη
με ταξίδεψε ένα αστέρι
μια Αυγουστιάτικη βραδιά
στην πιο όμορφη σαβάνα
να γυρέψω τη νιρβάνα
σε μιας κόρης τη ματιά
Βεδουϊνοι σε μια ράμπα
με μονόχορδη ραμπάμπα
ιστορούν την Ουμ Χαράμ
ανηψιά λεν του Προφήτη
που ‘μοιαζε του Αποσπερίτη
και τραγούδαγε γλυκά

Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε

Μια Σαββατογεννημένη
στη σκηνή της με πηγαίνει
και στη γη πια δεν πατώ
Πορφυρό της τάζω αμάξι
χίλια δώρα από μετάξι
και τον όρκο της ζητώ
Στης αγάπης τα μυστήρια
πάψε να ζητάς πειστήρια
μ’ απαντά η Ουμ Χαράμ
στο Βασίλειο της Ερήμου
μ’ άλλα μάτια δες ψυχή μου
τι `ναι πλούτος και χαρά

Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
μ’ ό,τι αισθάνομαι βαδίζω
δε θυμάμαι δεν ελπίζω
Λέιλα λέιλ γιαλέιλι
αγκαλιά η νύχτα θέλει
όσο κι όπου θα με πάνε
οι καρδιές που αγαπάνε

Βασιλης Σκουλας -Ασπρο μαντηλι ανεμιζε

Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
κι από χαρά πετούσε
Τη μοναξιά της γκρέμιζε
την αύρα της σκορπούσε
Ανέβαινε ψηλά βουνά
κι άνθιζε στην κορφή τους
Κι όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
τη θέλανε δική τους

Πού χάθηκε, πού πέταξε
πού κίνησε, πού πήγε;
Όσους γνωστούς κι αν ρώτησα
κανένας δεν την είδε

Τόσο βαθιά με πλήγωσες
φως μου στο πέρασμά σου
που νιώθω ακόμα στην ψυχή
το κάθε άγγιγμά σου

Έβλεπε όνειρα συχνά
που την τρομάζαν θεέ μου
πως ήταν λέει γιασεμί
στη μέση ενός πολέμου

Μια νύχτα που χαμήλωσαν
τα σύννεφα του κόσμου
έγινε άστρο της αυγής
και στεναγμός δικός μου

Στίχοι: Φασουλάς Κώστας
Σύνθεση: Τόκας Μάριος
 album: Ασπρο μαντήλι ανέμιζε.

Άλκης Αλκαίος -Κιφ (Μάριος Τόκας, Δημήτρης Μητροπάνος)

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Μάριος Τόκας

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Τα σύνορα που πέρασα δεν είχανε φρουρό

μόνο λίγα γεράκια διψασμένα

στα γόνατά μου αράξανε ζητώντας μου νερό

και πώς να τα χορτάσω τα καημένα




Σε πολιτεία βρέθηκα που 'ψαχνα για καιρό

στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο

πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ

κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο




Στην αγορά ζωήλατα και ξωτικά πουλιά

και κράχτες που σωσίβια διαλαλούνε

αγόρασα από ένα σε δυο γυμνά παιδιά

κι εκείνα ζαρωμένα μ' απαντούνε:




"Οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό

κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία

δώσε μας λίγο πράσινο Κιφ Μαροκινό

και θα στο ξεπληρώσει η Ιστορία".




Στο πάρκο ένας μπατίρης μου ζάλιζε τ' αυτιά

πως ήσουν τράπουλα σημαδεμένη

στους τέσσερις ανέμους σκορπίσαν τα χαρτιά

πού να σε ψάξω χώρα μου χαμένη




Στον ώμο το δισάκι μου σε σας ξαναγυρνώ

φωτιά νερό αέρα μου και χώμα

δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό

δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα