Δημήτρης Λαμπρέλλης - Τα πουλιά της μνήμης

Τα ίδια και τα ίδια
κάθε βράδυ.
Τα χέρια μου
δεν αντέχουν
να κρατήσουν
το σκοτάδι.
Γι᾽ αυτό κάθε πρωί
ξυπνώ
της μνήμης μου
τη μικρή καρδερίνα
Κι ένα σπίτι
της δείχνω
γεμάτο τραγούδια
– Εκεί μένει
της λέω
το φως.

Από τη συλλογή Το αίμα των ονείρων, Ίκαρος, 2010.

Δημήτρης Λαμπρέλλης - Ένα πρωί ο κύκλος

Το Σάββατο το τετριμμένο

Το Σάββατο της συντριβής

Ο ένας μυρίζει ναφθαλίνη

Ο άλλος μια υπόσχεση

πίσω από μια βιτρίνα που έμεινε κλειστή.

Το Σάββατο το τετριμμένο

Το Σάββατο της συντριβής

Μες στο συρτάρι βρίσκει τη θέση του ο πόθος

Κι η μετρημένη πλήξη αγγίζει ένα ρόδι

καμώνεται πως ζει.

Δημήτρης Λαμπρέλλης

Από τη συλλογή Η ανεμώνη και ο ίλιγγος (2005)