The Soothsayer's Recompense (1913)
The Philosopher’s Conquest (1913)
Piazza d’Italia (1913)
The Enigma of a Day (1914)
The Square (1913)
Mystery and Melancholy of a Street (1914)
The Anxious Journey (1913)
The Awakening of Ariadne (1913)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 5.1. De Chirico Giorgio. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 5.1. De Chirico Giorgio. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 16 Απριλίου 2025
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2024
Σάββατο 15 Ιουλίου 2023
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2022
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022
Giorgio de Chirico-Οι αρχαιολόγοι
Οι Αρχαιολόγοι, 1968
«Το αίνιγμα ενός φθινοπωρινού απογεύματος», 1910
Αυτοπροσωπογραφία, 1922-24
Οι Αρχαιολόγοι, 1927
Οι Αρχαιολόγοι, 1936
Οι Αρχαιολόγοι, 1961
Οι Αρχαιολόγοι, 1965
.
Οι Αρχαιολόγοι, 1960
Πηγή: cityculture.gr /Τζόρτζιο ντε Κίρικο, Οι Αρχαιολόγοι
Τρίτη 14 Ιουνίου 2022
.jpg)
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021
Sylvia Plath-Οι Ανησυχητικές Μούσες
Μητέρα, μητέρα, ποια θειά απαίδευτη
είτε δύσμορφη και αποκρουστική
εξαδέλφη άφησες απερίσκεπτα τόσο
ακάλεστη στα βαφτίσια μου, που
στη θέση της πήγε κι απόστειλε τις κυράδες τούτες
με κεφάλια σαν μανταρίσματος ξύλιν’ αυγά να γνέφουν
και να γνέφουν και να γνέφουν απ’ την κορφή ως τα νύχια
και απ’ τα αριστερά της κούνιας μου;
Μητέρα, ποιος βάλθηκε να παραγγέλνει ιστορίες
της Μίξι Μπλάκσορτ της ηρωικής αρκούδας,
Μητέρα, τίνος οι μαγισσοπούλες πάντοτε μα πάντοτε
φουρνίζονταν αντί του μελόψωμου, αναρωτιέμαι
αν είδες τες, αν είπες μου
λόγια να τις ξορκίσεις τις τρεις κυράδες
που νύχτα έγνεφαν στην κλίνη μου τριγύρω
άστομες, αόμματες, με φαλακρό γεμάτο ράμματα κεφάλι.
Στην ανεμοθύελλα, όταν στου πατέρα το γραφείο και τα δώδεκα
παραθυρόφυλλα εκοιλώσαν
ωσάν έτοιμες να σκάσουν φυσαλίδες, συ μας καλοτάιζες
τ’ αδελφάκι μου και μένα μπισκότα και κακάο
συ σιγόνταρες μας και ψέλναμε:
“Ζοχάδιασε ο Θορ: μπουμ μπουμ μπουμ!
Ζοχάδιασε ο Θορ: καρφί δεν μας καίγεται ‘μας!”
μα κείνες οι κυράδες τις τζαμαρίες μας διαλύσανε.
Όταν ακροποδητί οι άλλες μαθητριούλες σκιρτάγανε
τους φακούς τρεμοπαίζοντας σαν τις κωλοφωτιές
και με της λαμπυρίδας το σκοπό, ‘γω δεν μπόραγα
ούτε το ποδάρι μου να σκώσω στο τρεμόφεγγο τούτο κορμάκι
μα, κοπιαστικά, έκανα πέρα μια
απ’ τις κακοκέφαλες σκιαγμένη
τις νουνές μου, και συ έκλαιες και έκλαιες:
Και το σκιάγμα τεντώθη, καήκανε τα φώτα.
Μητέρα, σε μαθήματα πιάνου με ‘γραψες
και τ’ αραμπέσκ μου επαίνευες και τις τρίλιες μου
κι ας έβρισκε ο κάθε δασκαλάκος το ύφος μου
τόσο αλλόκοτα στεγνό παρ’ όλες του τις κλίμακες
και τις ώρες εξάσκησης, τ’ αυτί μου
παντελώς άμουσο και ναι, ανεπίδεκτο μαθήσεως.
Μάθαινα και μάθαινα και μάθαινα απ’ αλλού
από μούσες άλλες, που δεν μου τις μίσθωνες εσύ, μητέρα αγαπημένη.
Ένα πρωί που έγνεψα και σ’ ήβρα, μητέρα
άνωθεν μου να πλέεις στον μπλάβο τον αγέρα
σ’ αερόστατο χάρμα πρασινωπό με μυριάδες
άνθη και χαλκοκουρούνες που
πότε, μα ποτέ αλλού δεν ευρέθησαν.
Μα τράβηξε ο τόσος δα πλανήτης πέρα
όπως τη σαπουνόφουσκα καθώς μου φώναξες: Εδώ έλα!
και τους συνταξιδιώτες ευθύς αντίκρισα.
Μερόνυχτα τώρα, απ’ την κορφή ως τα νύχια
ολονυχτίες τους ορθώνουν, της πέτρας φορεσιές
μούτρα άγραφα όπως τη μέρα κείνη που γεννήθηκα
ίσκιοι μακρουλοί τους στο λιοβασίλεμα
μήτε που φέγγει, μήτε που κρύβεται.
Και σε τούτο το βασίλειο που με ‘φερες,
Μητέρα, μητέρα. Μα ούτε σ’ ένα μου έστω κατσούφιασμα
ό,τι συντροφιά μου κρατά δεν πρόκειται ποτέ να φανερώσω.
Μετάφραση : Γιώργος Σαββίδης
Πηγή: https://www.bibliotheque.gr/article/69524
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021
Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019
Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019
Giorgio De Chirico-επτά πίνακες κι ένα ποίημα σε μετάφραση Ν. Εγγονόπουου
 |
Ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ορθότερα Τζόρτζο ντε Κίρικο (ιταλικά: Giorgio de Chirico, 10 Ιουλίου 1888 - 20 Νοεμβρίου 1978) ήταν Ιταλός ζωγράφος, συγγραφέας και γλύπτης, γνωστός ως ένας από τους καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν το ιδίωμα της Μεταφυσικής Ζωγραφικής Ο μάντης, 1914/15 |
 |
| Το αίνιγμα ενός φθινοπωρινού απογεύματος |
 |
| The Red Tower |
 |
| Piazza d'Italia |
 |
| Piazza d'Italia |
 |
| The Enigma of the Arrival and the Afternoon |
 |
| Piazza d'Italia ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ Του Γεωργίου ντε Κύρηκο
Χτες τή νύχτα ό άνεμος φύσαγε τόσο δυνατά πού ελεγα πώς θά '
ριχτε
χάμω τά χαρτονένια βράχια.
Κι όλη την ώρα μεσ' στά σκοτάδια τα ηλεκτρικά φώτα..
Εκαίγανε ωσάν καρδιές.
Απάνω στον τρίτο μου ύπνο ξύπνησα κοντά σε μία λίμνη
όπου έρχουνταν και χύνονταν τα νερά δύο ποταμών.
Γύρω στο τραπέζι οι γυναίκες διαβάζανε
κι ο καλόγερος σιωπούσε χωμένος στη σκιά.
Αργά πέρασα το γεφύρι και στον πάτο των σκοτεινών νερών
είδα να περνούν αργά μεγάλα μαύρα ψάρια.
Ξαφνικά βρέθηκα μέσα σε μια πόλη μεγάλη και τετράγωνη.
Όλα τα παράθυρα ήτανε κλειστά, παντού βασίλευε σιωπή.
Παντού βασίλευε στοχασμός.
Κι ο καλόγερος ξαναπέρασε από πλάγι μου.
Ανάμεσα απ' τις τρύπες του σάπιου ράσου του
είδα την καλλονή του σώματός του: χλωμό και άσπρο
σαν ένα άγαλμα του έρωτα.
'Οταν εξύπνησα ή ευτυχία κοιμόνταν ακόμη κοντά μου.
Mετάφραση: Νίκος Εγγονόπουλος
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
