Γράμμα στον κύριο Νίκο Γκάτσο ~ Ανδρέου ~ Τσανακλίδου

 Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει

Στα νωπά, σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει

Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες

Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες

Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε μιλάει

Την Άνοιξη όλοι προσμένουν

Κι αυτή προσπερνάει

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει

Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει

Η φωτιά πληγή που σε καίει, δε λέει να γιάνει

Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη

Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη

Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Χρήστος Θηβαίος- Γιώργος Ανδρέου - Να πέθαινα για κάτι δυνατό

 Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος & Γιώργος Ανδρέου ( Ντουέτο )

Σε τι κόσμο ζούμε - σε τι κόσμο ζούμε.

Κοιτάζω γύρω μου μέσα απ' τ' αμάξι,

σκυμμένα βλέμματα, σκυμμένα σώματα,

κοιτάζω τα παιδιά στα φανάρια,

κοιτάζω τους ξένους μας, φυλακισμένοι στους δρόμους

μ' ένα βιολί, ένα ακορντεόν

και μια φωτογραφία των γονιών τους

κρεμασμένη στο λαιμό σαν σταυρό.

Εφημερίδα ψυχή, μολυσμένες ειδήσεις,

η τιμή του πετρελαίου, η τιμή των μετοχών,

η τιμή της πατρίδας, η τιμή της ζωής μου.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό,

όχι για δόξα, ούτε χρήμα.

Ούτε στην εθνική οδό

βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό.

Έτσι που ζω σα να μη ζω,

είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.

Σε τι κόσμο ζούμε - σε τι κόσμο ζούμε θεέ μου.

Κοιτάζω στις οθόνες τα κομμένα κεφάλια.

Μιλούν για πολέμους, μιλούν για ιδέες,

μιλούν κι η φωνή τους βογγάει απ' το ψέμα.

Τα κτίρια τρέμουν, σωριάζονται άδεια.

Δεν έχουμε σπίτια, δεν έχουμε χέρια,

δεν έχουμε μάτια, παιδιά να γελάνε.

Έχουμε αίμα και σάρκα που καίει,

που κλαίει για το φόνο, το μάταιο ψέμα.

Σαν νάρκη στο χώμα θαμμένη η αλήθεια,

στο χώμα που όλους θα κρύψει μια μέρα.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό,

όχι για δόξα, ούτε χρήμα.

Ούτε στην εθνική οδό

βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό.

Έτσι που ζω σα να μη ζω,

είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.

Συγνώμη, συγνώμη, να μη σας τρομάζω.

Ξυπνάτε, κοιμάστε, κοιτάτε με τρόμο

τον φίλο που φεύγει για ξένα λιμάνια,

την άδεια καρδιά σας που λέει φοβάμαι

χτυπάει το τηλέφωνο,ουρλιάζει σαν σφαίρα

έχετε μήνυμα,μήνυμα πάλι το μήνυμα γράφει:

"Είμαι καλά,είμαι καλά"

Εσείς ευλαβικά στέλνετε το μήνυμα πάντα στο ίδιο νούμερο

στο δικό σας το νούμερο,κάθε μέρα κάθε μέρα

ξανά και ξανά,ξανά και ξανά.

Εσείς ευλαβικά στέλνετε το μήνυμα πάντα στο ίδιο νούμερο

στο δικό σας το νούμερο,κάθε μέρα κάθε μέρα

ξανά και ξανά,ξανά και ξανά.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό,

όχι για δόξα, ούτε χρήμα.

Ούτε στην εθνική οδό

βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.

Να πέθαινα για κάτι δυνατό.

Έτσι που ζω σα να μη ζω,

είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.

Γιώργος Ανδρέου -Το μπαλκόνι του αρχάγγελου

                                   Χρήστος Θηβαίος - Το μπαλκόνι του Αρχάγγελου

Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου Μουσική: Γιώργος Ανδρέου Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε Μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα Είν' η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα Τα νερά τρέχουν πράσινο μες το γαλάζιο Τα νησιά είν' ακόμα ταγμένα στη θέση τους Εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου Τα ηφαίστεια στέκουν βουβά κι αφουγκράζονται Των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολόνες Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύννεφα Και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει Ένα φως κουρελάκι μου φέγγει Κι εγώ Ταξιδεύω κι αντέχω και ξέρω καλά Ποια γλώσσα μιλάω, ποια γλώσσα παλιά Ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα Ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια Τα κορμιά των σταριών στο βαριά ταλαντεύονται Στην οθόνη του σύμπαντος άσβηστοι φάροι Οι μεγάλοι γκρεμοί, τα πουλιά και τα θαύματα Στων παιδιών την παλάμη αντηχούνε κι ανθίζουν Και χιλιάδες αστέρια τ' αμέτρητα ποιήματα Μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου Και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια τους Ένας σκύλος το χώμα μυρίζει Κι εγώ Ταξιδεύω κι αντέχω και ξέρω καλά Ποια γλώσσα μιλάω, ποιαν άγια λαλιά Ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά Ο Αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του Όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια

Μ. Λιδάκης - Εγώ με την αγάπη μάλωσα

 Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Μάνος Ελευθερίου - Πάντα Κάτι Μένει

                                                      

Γιάννης Κούτρας - Πάντα Κάτι Μένει

Πάντα κάτι μένει για να πεις

Κάτι που είναι μόνο για τους άλλους

Να φιλήσεις πόδια ως τους αστραγάλους

Στους αλήτες να `σαι συνεπής

Τότε θα `σαι μες την αγορά

Ένας σεβαστός αρχιερέας

Σε βιτρίνα θα `σαι σπάνιος αμφορέας

Δίπλα σ’ αντικείμενα ιερά

Θα γραφτείς για πάντα στα χαρτιά

Με τ’ αποτυπώματα χεριών σου

Στην ασπρόμαυρη φωτό το πρόσωπό σου

Θα `ναι σαν τοπίο στη φωτιά

Χρόνια όσα έχεις σιχαθεί

Θα τους δίνεις το αίμα της καρδιάς σου

Για να πάρεις τίτλους τα παράσημά σου

Κι η ζωή σου να εξιλεωθεί

Πάντα κάτι μένει για να βρεις

Κάτι ο καθείς θα συμπληρώνει

Θ’ αγοράζει άλλος κι άλλος θα πληρώνει

Τη διαφορά θα εκλιπαρείς

Θα συρθείς. Θα θέλεις να σωθείς.

Το όνομά σου θα `ναι πια για γέλια

Και θα βλέπεις την καρδιά σου στα τσιγκέλια

Θα παρακαλάς μην τρελαθείς.

Μάνος Ελευθερίου (1938- 2018)

Θεοχαρίδης Παντελής - Μικρή Πατρίδα

 Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος 

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου 

 Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης  Δεν έκανα ταξίδια μακρινά τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα Δεν έκανα ταξίδια μακρινά οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας Δεν έκανα ταξίδια μακρινά ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Γιώργος Ανδρέου - Άγιος ο Έρωτας

 

 

                                              Γιώργος Ανδρέου- Άγιος ο Έρωτας

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό

Το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου

με τον πανσέληνο πόνο του Χειμώνα

Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου

Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας

Ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μου

 

Άγιος ο έρωτας Άγιος καημός

δικός μου και ο Αύγουστος

με τις μεγάλες μνήμες

Λέω μάτια μου και αστράφτει κεραυνός

θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός

 

Πάνω από τη θάλασσα προς τη μεριά του ανέμου

στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι

Σηκώνεις τα άστρα σε χορό και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι

 

Άγιος ο έρωτας Άγιος καημός

δικός μου και ο Αύγουστος

με τις μεγάλες μνήμες

Λέω μάτια μου και αστράφτει κεραυνός

θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός

Διονύσης Καρατζάς-Σαν παιχνίδι

Περίμενα τη νύχτα να μιλήσω,

την ώρα που σαν άγγελος η μοναξιά μου

στρώνει αλήθειες ανάμεσα στα πράγματα,

κι ο χρόνος καθαρός, διαλέγει τα φεγγάρια.

Ο μύθος των ματιών σου είναι το άλλο καλοκαίρι

που γίνεται τραγούδι του βοριά.

Ο άλλος μύθος της καρδιάς μου

θα κόψει τα νερά απελπισμένα,

ανήμερα γιορτής της νήσου Σαντορίνης.

Επανάλαβε το ρήμα "νερό" στους χρόνους του ονείρου

και σε όλες τις εγκλίσεις του θαύματος,

ώσπου να γίνω φως, βαθύ, στο βάθος της σκηνής,

στον άκτιστο κόσμο των χρωμάτων.

Όταν φύγεις, μην τρομάξεις τα πουλιά,

τράβηξε γερά τον ουρανό, να μετρώ τη νύχτα σαν πατρίδα

και κλείσε καλά τη θάλασσα μην κόψει το νερό

και πιάσει βροχή κι άμαθος στη μοναξιά γλιστρήσω και πνιγώ.

Γιώργος Ανδρέου & Διονύσης Καρατζάς - Σαν παιχνίδι