ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΒΑΡΚΑ
Όλα σιωπηλά
ένα πρωί στην όχθη.
Αμφιθεατρικά και πένθιμα τα σκηνικά της πλαγιάς
σαν αιχμάλωτα
αλλοπαρμένα μες στην ακατάληπτη δόξα τους
καθώς μου μιλούσες για το ασήμι
στα τεθλασμένα κουπιά.
Όταν ο ήλιος συνήθισε τη λίμνη
ήταν όλα ίδια, αδιάπλαστα,
μια βοή από κέδρους πες,
ώσπου το τέλος τα ’φερε κοντά του κι αυτά –
λουφάζοντας χάνονταν στη βεβαιότητα
του μονόπρακτού
πάνω απ’ τα τσίγκινα τροχόσπιτα των βδομάδων
όπως οι σκιές του φράχτη
στα μάγουλα των παιδιών που τρέχουν.
ΜΙΚΡΗ ΛΙΣΤΑ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
Ενίοτε αδιάβαστοι.
Τα νερά πέφτουν ή
κυλούν ή παγώνουν ή
λιμνάζουν ή χρωματίζονται.
Οι παλίρροιες φουσκώνουν και
ξεφουσκώνουν κι αποτραβιούνται και
παρασέρνουν και φυγαδεύονται.
Οι μέρες ζεσταίνουν
και πάλι.
(ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ, 2011)
(18:24) ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ
Βιώνω θα πει
πολυμερίζω τις σημασίες των πραγμάτων
ή τα κάνω μεταφορές άλλων
Μια ουλή στο φρύδι, η σκουριά του βραδινού νερού
το πέρασμα ενός σκύλου μπροστά από μια σκάλα
μπορούν για τη μνήμη να συμβολίσουν το ένα το άλλο
ή να αποτελέσουν ιδεογράμματα ολόκληρων ιστοριών.
Έτσι εξατομικεύεται η οντολογία των πραγμάτων
και το νόημα των λέξεων.
Ο αναγνώστης ενός απλού καλημέρα σου
προσθέτει απ’ τους τσακωμούς μέχρι το διαζύγιο
ή το χαμόγελο απ’ την απώλεια της αγαπημένης γιαγιάς του
που τον ξύπνησε και τον φίλησε μ’ αυτά τα λόγια.
Ίσως νιώθουμε μερικοί και κουτσουρεμένοι
γιατί είμαστε σύμβολα και μετωνυμίες κι εμείς οι ίδιοι
αλλά είναι δύσκολο να πούμε τι συμβολίζουμε.
(Είμαστε ασκήσεις της φθοράς.)
(ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ ΤΟΥ ΟΚΑΜ, 2014)
Πηγή: https://www.oanagnostis.gr/%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%83%CF%84-%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF/
