Γιώργος Γώτης - Ο δρόμος

O δρόμος σε προκαλεί να τον βαδίσεις
πάντα υπάρχει ένας δρόμος για τον ταξιδευτή
ένας άλλος για τον ταξιδιώτη και πολλοί
πού μοιάζουν ξεχασμένοι.
Βήματα πού δεν προχώρησαν και άλλα
πού χάθηκαν μέσα στα χρόνια.
Με αυτά πού έφυγες δεν επιστρέφεις.
Κοιτάζεις το δρόμο.
Εμπρός σου ό κόσμος, πίσω το σπίτι.

Πηγή: Μικρές αγγελίες, Στιγμή 2025

Μανόλης Αναγνωστάκης - Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι…

Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε

Αλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους

Αλλάξαν και των προαστίων οι ονομασίες

Υψώνονται άσυλα στα γήπεδα και στις πλατείες.

Ποιος περιμένει την επιστροφή σου; Εδώ οι επίγονοι

Λιθοβολούν τους ξένους, θύουν σ’ ομοιώματα,

Είσαι ένας άγνωστος μες στο άγνωστο εκκλησίασμα

Κι από τον άμβωνα αφορίζουνε τους ξένους

Ρίχνουνε στους αλλόγλωσσους κατάρες.

Εσύ στους σκοτεινούς διαδρόμους χώσου

Στις δαιδαλώδεις κρύπτες που δεν προσεγγίζει

Ούτε φωνή αγριμιού ή ήχος τυμπάνου∙

Εκεί δε θα σε βρουν. Γιατί αν σ’ αφορίσουν

Κάποιοι –αναπόφευκτα– στα χείλη τους θα σε προφέρουν

Οι σκέψεις σου θ’ αλλοιωθούν, θα σου αποδώσουν

Ψιθυριστά προθέσεις, θα σε υμνήσουν.

Με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθείς.

Τεντώσου απορρίπτοντας των λόγων σου την πανοπλία

Κάθε εξωτερικό περίβλημά σου περιττό

Και της Σιωπής το μέγα διάστημα, έτσι,

Τεντώσου να πληρώσεις συμπαγής.

Η συνέχεια

Χρήστος Λάσκαρης-Επαρχία

Πόσος θάνατος κυκλοφορεί στους δρόμους,
πόσο καλοντυμένος θάνατος:
άντρες μες στ’ ακριβά κοστούμια τους
γυναίκες μέσα στα πλούσια παλτά τους.
Δείχνουνε ζωντανοί
και θα μπορούσες να τους πεις ευτυχισμένους
καθώς με δώρα επισκέψεις ανταλλάσσουνε.
Μα το βράδυ
που επιστρέφουνε στα σπίτια τους
κι αρχίζουν να ξεντύνονται αργά,
μέσα απ’ τον καθρέφτη
ένας πεθαμένος τους κοιτάζει.

Ποιήματα, Τύρφη 2022.