Γιάννης Καλπούζος - Άγιοι και δαίμονες (απόσπασμα)

«Την καρδερίνα…» θυμούμαι πως άρχισε μια κουβέντα του, «αλλού τη λένε γαρδέλι ή σακά κουσού. Όπως όμως και να τη λένε, το κελάδημά της δε γίνεται καλύτερο ή χειρότερο. Αν κελαηδά γλυκά είναι γιατί το ’χει από τη φύση, μα κι από το πώς μαθαίνει ακούγοντας τ’ άλλα πουλιά ή μέσα απ’ την εκπαίδευση που της κάμνεις. Έτσι είναι κι οι άνθρωποι. Τι σημασία έχει αν τον λένε Τζανή ή Μποκρουζέ, κι αν είναι Oθωμανός ή Ρωμιός; Σημασία έχει το κελάδημά τους. Και το κάθε κελάδημα πρέπει να μάθεις να στοχάζεσαι για να μπορείς να το κρίνεις. Γιατί όποιος άκουσε μόνο σπουργίτη να κελαηδεί θαρρεί πως είναι το πιο γλυκόλαλο πουλί στον κόσμο. Κι ακόμη, κείνος που ακούει ένα καναρίνι, αλλά δεν ξέρει από κελαδήματα, δεν είναι σε θέση να το εκτιμήσει.