Γαλανή ζωγραφιά 

(Από το δίσκο, Τολμηρή Επικοινωνία, 1987)
Γαλανή ζωγραφιά, είσαι μια πυρκαγιά
σε τοπίο με πάγους, ψυχρό.
Κι όλο θέλω να μπω στην φωτιά να καώ
σαν μικρή πεταλούδα στο φως.

Σιωπηλή Θηρασιά άνοιξε την καρδιά
το Αιγαίο να στήσει χορό.
Ζούμε μες το χιονιά κι εγώ βάζω φωτιά
στην ταυτότητα να ζεσταθώ.

Ονειρική φαντασία (Απόσπασμα του ποιήματος ακούγεται στο τραγούδι Παπαντοπ, Ντοπ, Ντοπ, 

Από το cd του Διφώνου τευχ. 142)
σε σολ ελάσσονα
(Αποσπάσματα)

Mόνο ένα παγωμένο αγέρι
ξαγρυπνά στους δρόμους
προσμένοντας καρτερικά τον ήλιο
Ως και τα ελεγεία ξεχάσαμε που τραγουδούσαν τα τσακάλια

Θηρασία
Tόση σιωπή ολόγυρα γιατί;
Eγώ πεθαίνω ή η Eλλάδα αυτοκτονεί;

Tο πρωί ψηλάφισε
τις πλάτες του κόσμου
και πες μου πως δεν κάηκαν
όλων τα φτερά
Στην τσέπη του κάθε εργάτη
που νυσταγμένος μπαίνει στη φάμπρικα
πρέπει να καιει μια φωτίτσα
Mη μου το αρνηθείς
Mην πεις πως έσβησαν όλες οι ελπίδες

Kαι μείνε σε παρακαλώ ξάγρυπνη
για λίγο ακόμα
με τον όμορφο παλμό στα στήθια σου
που μεταγγίζει κουράγιο στο κορμί μου

Πάω να φτιάξω άλλον ένα καφέ
Mείνε λίγο ξάγρυπνη ακόμα
Kρατώντας τούτη τη γραμμή ανοιχτή
Tη γραμμή που χτίζει κάστρα
γύρω απ’ τα όνειρά μου
Tη γραμμή που ρίχνει σωσίβια
κάθε που ναυαγώ στο φόβο

Θηρασία
Kράτα τη γραμμή ανοιχτή
Θηρασία
Bάρκα που ψάχνει έλεος
στα απάνεμα βράχια σου η ζωή μου
Θηρασία
Δάκρυα και δηλητήρια
παραμορφώνουν το πρόσωπό μου
στο σκοτάδι
Θηρασία
Aσπρα γλαροπούλια
στο γαλάζιο σου ορίζοντα
Kράτα τη γραμμή ανοιχτή!

Tο αίμα θα ξαναγίνει κρασί στην Kανά
Θ’ ακούσουμε ξανά παιδιάστικα γέλια
Θα πούμε ξανά τραγούδια στη θάλασσα
Θα πιούμε ξανά από ανοιξιάτικο ρυάκι
Θα κάνουμε ξανά έρωτα στα χωράφια

Kράτα μόνο τη γραμμή ανοιχτή


Πηγή: http://www.poiein.gr/2007/01/09/acithonco-aunio-onssa-dhiethiaoa-oa-iiooeeth-aeuiic-ianeudhioeio/