Τώρα κατάλαβα πως είχαμε το έργο δει ξανά.
Μόνο οι ηθοποιοί στους ίδιους ρόλους άλλαζαν.
Κι εμείς περιμέναμε την Ελένη
Στο ακροθαλάσσι του Πρωτέα
Ακόμη και στην Τροία
Για να στεριώσουμε ένα κεφάλαιο στη λέξη Πατρίδα!
Γύρω από το κουφάρι εντούτοις
είχανε όλοι μαζευτεί
και τρώγανε με απληστία σπλάχνα της
αφού είχαν φορέσει πρώτα με φροντίδα τα ιμάτιά της
για να προλάβουν τη χαμένη Ατλαντίδα.
Πηγή: τα δόντια της βροχής, Μανδραγόρας, 2023.
Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη.
Με τα κεφάλια σκυφτά
Γύρω σου οι ώρες
οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια
ψήνονται στον πυρετό της Χίμαιρας
λιώνουν στη λάβα της απελπισίας
καθώς στροβιλίζονται μόρια
στο απέραντο Μηδέν.
Με τα κεφάλια σκυφτά
αιώνες τώρα
παρασυρμένοι από τις πιέσεις
των εκάστοτε λόρδων,
των δημαγωγών,
των πρυτάνεων
που επέβαλλαν τις ήττες μας
με φωνασκίες θριάμβου!
Δούλοι εμείς
και τη ζωή μας θα δίναμε
για την αφεντιά μιας βασίλισσας
εκτός από κάτι παιδιά που πρόσφεραν
το κεφάλι τους στον βωμό
οι άλλοι, γελωτοποιοί
στο θέατρο του παραλόγου
να μην γνωρίζουμε πώς να κρύψουμε
την ενοχή μας!
Λίγο δεν είναι που εσύ δραπέτευσες
χώρις τη θέλησή σου
και παρέμεινες αλώβητος
φέροντας μόνο τα μαύρα στίγματα
της πάλης με τους θεούς
απάνω στο κορμί σου!
Πίσω από το συρματόπλεγμα
Στο πολιτικό μας τσίρκο
η ατάκα γίνεται κριτήριο ψήφου
τα likes και τα shares
διαμορφώνουν πολιτική
και συνειδήσεις
Στο θέατρο του παραλόγου
ο ορθός πολιτικός λόγος ασθενεί
η Δημοκρατία δεν βγάζει πουθενά
τα κύτταρά της διέρχονται κρίση
ιδεολογίας και ταυτότητας
Στην τηλεμαχία οι σαλτιμπάγκοι
μαχαιρώνουν φαντάσματα
ενώ το φίδι της διχόνοιας ώχετο απιών
σε νεκρά μυαλά
Πίσω από το συρματόπλεγμα
ακούω τον ήχο της σκαπάνης
και το γέλιο των νεκροθαφτών.!
Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet
«Εντοπία φωνή» Εκδόσεις Κουκκίδα Αθήνα 2017
