Μωρά στη φωτιά - Μανιφέστο

 

Μωρά Στη Φωτιά-Αδέλφια Στην Κόλαση

 

Μωρά στη Φωτιά - Βαβυλωνία

 Θυμάμαι χρόνια που κοιμόμουνα πολύ βαθιά

μες στην ομίχλη,

ονειρευόμουν τα μεσάνυχτα τα σκοτεινά

μες στην ομίχλη,

μα απ’ όνειρο βαθύ λέω πως τώρα ξύπνησα,

Βαβυλωνία,

το μονοπάτι το κακόφημο το νίκησα

Βαβυλωνία.

Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά

μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!

Της ιστορίας το καράβι και του έρωτα

μες στην ομίχλη,

μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε

μες στην ομίχλη,

μα πίσω απ’ όλα βλέπω ουράνιο γαλάζιο φως

Βαβυλωνία,

θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς

Βαβυλωνία.

Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά

μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!

Της ιστορίας το καράβι και του έρωτα

μες στην ομίχλη,

μια τρικυμία της καρδιάς το τύλιξε

μες στην ομίχλη,

μα πίσω απ’ όλα βλέπω ουράνιο γαλάζιο φως

Βαβυλωνία,

θέλω να ζήσω τη ζωή και τώρα ξέρω πώς

Βαβυλωνία

Ναι, σε ξέρω καλά, σε ξέρω απ’ τα παλιά

μου έχεις τάξει πολλά, μα δε σ’ αντέχω πια!

Βαβυλωνία... Βαβυλωνία...

Βαβυλωνία... Βαβυλωνία...

Μωρά στη Φωτιά-Third Uncle (Brian Eno)

Δε μιλάς, δε γελάς, δε φιλάς, δεν πονάς, δεν κουνιέσαι, δε γυρνάς,

Με κοιτάς μ' ένα βλέμμα ψυχρό, μ' ένα βλέμμα ψυχρό

Τώρα εγώ τραγουδάω και μιλάω, και γελάω, σε πονάω,

σε φιλάω, σε γαμάω, κουρασμένο μυαλό, κουρασμένο μυαλό

Κι όλα αυτά επειδή σε τρομάζει η επαφή, μ' έναν που' χει αισθανθεί

Γιατί κρύφτηκες εκεί;

Μα η γνώση μου είναι ενοχή, η γνώση μου είναι ενοχή

H ζωή σου μία τρύπα πέφτεις μέσα και χτυπάς,

Δε μιλάς, δε γελάς, δε φιλάς, κανένας τρόπος για να βγεις,

Όχι δεν πρόκειται να βγεις,

Μες το κελί σου ο αέρας χάνεται,

πρήζονται τα μάτια σου μα πως ανασαίνεις,

Ανασαίνεις;

Μη φοβάσαι μωρό μου ποτέ πια, μη φοβάσαι μη Ω! Μη φοβάσαι είμαι εδώ,

Όπου κι αν πας θα' μαι εδώ

Όταν έρχονται οι τοίχοι πάνω σου,

ματώνει το κορμί σου από τον πόνο ξανά

Έχεις χάσματα στη σκέψη,

το μυαλό σου πάει να σπάσει, αλλάζει το παρελθόν σου ξανά

Θετικό η παρουσία δίνει ο ένας στον

άλλο την παρουσία του κι άλλο όταν μιλάς,

Δε θα χαθείς

Θετικό η παρουσία δίνει ο ένας στον

άλλο την παρουσία του κι άλλο όταν μιλάς,

Δε θα χαθείς

Γιατί υστερία η ζωή μας βρωμερή και φριχτή χωρίς λόγο κανένα λόγο

Και φριχτή και πλαστή, σιχαμένη, τρελή, γεμάτη αμηχανία και πόνο

Χάνεσαι, χάνεσαι κι η μόνη ευκαιρία για να ζήσεις είναι να μιλήσεις,

Να μιλήσεις.

Έλα και βγες και φώναξε τι είσαι, ποιος είσαι, γιατί είσαι, τι ζητάς,

Με το θυμό που κρατάς, με το θυμό που κρατάς,

Να ανάψουν φωτιές στα κορμιά, στα κελιά, στα φτερά, στα μυαλά,

Για όλα αυτά που δεν είπε ποτέ, που δεν είπες ποτέ

Θέλω ένταση την θέλω τώρα, τώρα αμέσως,

Θέλω ένταση, την παίρνω τώρα, τώρα αμέσως.

Αρκετά!

 

Μωρά Στη Φωτιά -Κάτω στην πόλη

 Στίχοι και μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου Σαλβαδόρ

Πώς θα σου φαινόταν λοιπόν φιλαράκο αν απόψε το βράδυ βγαίναμε όλοι μαζί μια νυχτιάτικη βόλτα μέσ' το κέντρο της πόλης στο ρυθμό που σκοτώνει όπως ξέρουν αυτοί Πάμε! Ήρθαμε απόψε από τόσο μακριά με τέρμα το γκάζι και βρώμικα μυαλά φτερά στο κεφάλι τα μάτια μας θολά τα όπλα μας γεμάτα και κρυμμένα καλά στα φορτηγά, στα φορτηγά Από τα προάστια κι απ' τα γύρω χωριά Άραβες και νέγροι Βεδουίνοι με σπαθιά δεν είχαμε σκοπό να πάμε τόσο βαθιά μα κάποιος από μας στο δρόμο πέταξε τη λέξη φωτιά, τη λέξη φωτιά Καλέστε τα πλήθη που με τρόμο κοιτάν το καρναβάλι μας ουρλιάζοντας πιο δυνατά Λα λα λα... ] 2x Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να' ναι πιστοί Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή Περπατάμε στην πόλη σα μια μηχανή και νιώθουμε σα βόμβα έτοιμη να εκραγεί κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός Μιλάω για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της αλλιώς, κάπως αλλιώς Και τα πάντα πέφτουν όταν παίζουμε μαζί τους, πιάσ' το νόημα πιάσ' το νόημα, πάει να πει Λα λα λα... Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να' ναι πιστοί Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ ετοιμάσου να μπεις στον καινούργιο χορό είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κει, είμαι εδώ

Οδυσσέας Ελύτης- Ο Χαμαιλέων

Το επάγγελμά μου το εξασκώ

στο Κάιρο και στη Δαμασκό

Χρόνους εννιά και πλέον

σαν ένας χαμαιλέων

Πρωί πρωί χαράματα

κόβω απ’ τον ήλιο γράμματα

Στη γλώσσα που διαβάζουνε

οι αγράμματοι και αγιάζουνε

Κατά τις έντεκα παρά

το στήνω μες στην Αγορά

Πουλάω φως ουράνιο

στίχους απ’ το Κοράνιο

Πουλάω τ’ όχι και το ναι

κι όσα ποτέ δεν είδανε

Στη Λεϊλά στη Λεϊλέ

πουλάω το ροζ και το βιολέ

Στο τζαμί την ώρα που ’ναι

οι πιστοί και προσκυνούνε

Κάνω κι έρχονται από πέρα

τα ουρί μες στον αέρα

Μια στιγμή στο δειλινό

ρίχνω χρώμα γαλανό

‘Υστερα πάνω απ’ τα κάστρα

πάω να καρφώσω τ’ άστρα

Δεν είμαι Μωαμεθανός

ούτε και ανήκω κανενός

Σ’ όσους και να πάω τόπους

ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους

Το επάγγελμά μου το εξασκώ

στο Κάιρο και στη Δαμασκό

Χρόνους εννιά και πλέον

σαν ένας χαμαιλέων.

Πηγή:Τα ρω του έρωτα, 1972

                Στέλιος Σαλβαδόρ & Μωρά Στη Φωτιά - Ο Χαμαιλέων

Μωρά στη φωτιά-Παυσίπονο

Κορμί παγωμένο βρίσκεται δω
Μυαλό μεθυσμένο από τον πόνο αυτό
Είμαι άρρωστος και είναι πια αργά
Δεν ξέρω αν μπορώ να τραγουδήσω το τραγούδι
Έπινα όλη νύχτα
Γιατρέ μην μου φωνάζεις
Δείξε λίγη συμπάθεια στο ασθενή σου
Δωσμου το παυσίπονο μου τώρα
Γιατρέ μου το μωρό μου έχει φύγει
Έχει φύγει
Δεν ξέρω τι να κάνω
Πες μου τι πρέπει πες μου
Και πως να διώξω αυτόν τον πόνο μακριά
Μακριά
Σιγά
Σιγά
Πες μου ποιος είμαι
Τι κάνω εδώ
Άνθρωποι γύρω
Κοιτάν τον τρελό
Φτιάξε μου το φάρμακο μου
Θα πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει ο πόνος
Θέλω το μωρό μου δεν πρέπει να την χάσω
Ακούω την φωνή της να αντηχεί μες το...
Τίποτα, δεν που να αξίζει
Τίποτα, δεν βρίσκεται να μ'αρεσει
Θα τα τιναξω όλα
Μετα θα βάλω τέλος
Θεέ μου είναι η τελευταία της φορά
Ποτέ πια...

Κ.Γ. Καρυωτάκης-Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.

Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.

Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι

ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,

ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,

λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα

Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,

πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!)

Όνειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου

κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.

Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,

αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,

έρωτες, πλήξη.

Α! πρέπει τώρα να φορέσω

τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.

Έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,

πολύ θ' αρέσω.

Ελεγεία και Σάτιρες (1927)

Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο - Μωρά στη φωτιά

 Δίσκος :''Θεατρίνοι'' 1999

Γιώργος Σεφέρης - Θεατρίνοι, Μ.Α.

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά

και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.

Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες, αισθήματα, πέπλα, στολίδια,
μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές
κι επιφωνήματα και χαραυγές

ριγμένα ανάκατα μαζί μ’ εμάς
(πες μου που πάμε; πες μου που πας;)
πάνω απ’ το δέρμα μας γυμνά τα νεύρα
σαν τις λουρίδες ονάγρου ή ζέβρα

γυμνά κι ανάερα, στεγνά στην κάψα
(πότε μας γέννησαν; πότε μας θάψαν;)
και τεντωμένα σαν τις χορδές
μιας λύρας που ολοένα βουίζει. Δες

και την καρδιά μας∙ ένα σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνοντας το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή.


Μέση Ανατολή, Αύγουστος ’43

Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄  1944.

Πηγή: http://www.greek-language.gr/Resources/literature/tools/concordance/browse.html?text_id=3161&hi=590872&cnd_id=1