Δυόμισι ώρες στην καφετερία του λιμανιού περι-
μένουμε το πλοίο.
Καθυστέρηση. Κλασικά.
0 φραπές ιδρωμένος τα παγάκια εξαντλημένα.
Τα μπαγκάζια χύμα πεταμένα σκονισμένα.
Στην τηλεόραση παρηγοριά το
Μένουμε Ελλάδα.
Ωραία εκπομπή.
Περιηγήσεις, παραλίες, αξιοθέατα
Να μένει το συνάλλαγμα στη χώρα.
Για δρομολόγια δεν βλέπω τίποτα.
Τι να πούνε σάμπως;
Περίμενες καμιά φλεγματική συνέπεια;
Ή μένεις κάπου αλλού;
Μένουμε Ελλάδα
Πηγή: Γραφείον ενικού τουρισμού, εκδόσεις Καλλιγράφος, Αθήνα 2016
Τίποτε σαν τα οικογενειακά τραπέζια
μ’ αυτήν τη θαλπωρή του ανταμώματος
να νιώθεις πως σ’ ακούν και να μιλάς·
Εκτός από επαγγελματικά· αυτά είναι απόρρητα,
δεν βγαίνουν παραέξω.
Κι από οικογενειακά· νύφες, πεθερές,
καμιά στραβή μη γίνει.
Αρρώστιες; Ε, όχι, μέρα γιορτινή·
χώρια το δόκανο των κληρονομικών.
Κουτσομπολιά για τηλεστάρ; Κενά επιπέδου.
Για τα παιδιά; Δεν θα ’ναι φορτικό μια απ’ τα ίδια;
Ερωτικά μπρος στα παιδιά, εννοείται όχι.
Πολιτική; Ποιος χώρος περισσεύει για καβγάδες;
Όσο για ποδοσφαιρικά; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Κι αχνίζουν τόσο ελκυστικές οι πιατέλες…
Ευτυχώς· όταν τρώνε δεν μιλάνε.
Γιάννης Στρούμπας ( 1973 )
Πηγή: Λεπρές ισορροπίες, Γαβριηλίδης 2010.
Κείνη τη μπάλα που παιδί
μου κλέψανε ο αέρας και το κύμα
λικνίζοντάς την πέρα μέσα
στου πελάγου το βαθύ, το σκούρο ρίγος,
τη βρήκα τελικά προχτές
στης μνήμης τ’ αρχιπέλαγος.
Γιάννης Στρούμπας ( 1973 )
Πηγή: Γραφείον ενικού τουρισμού, Εκδόσεις: Καλλιγράφος - 2016
