Μιχάλης Γκανάς - Μη μου μιλάς

 Μη μου μιλάς απόψε μη,

γιατί ακούω μια φωνή που κάτι μου θυμίζει.

Δε θέλω ούτε μουσική

βάλε μου λίγη σιωπή και άσ’ τη να γυρίζει.

Σαν κάτι να’ πιασα και σαν

ν’ ανάβει μέσα μου καντράν με μια θαμπή λυχνία.

Ψίθυρος έρχεται βαθύς,

λόγια και μάγια της βροχής από παλιά ταινία.

Μη μου μιλάς απόψε μη,

ας κάνουμε μια δοκιμή να δούμε τι θα γίνει,

κλείσε τα φώτα, το νερό,

κλείσε την τράπουλα ταρώ και παίρνω την ευθύνη.

Το μέλλον είναι ορατό,

κατέβασε τον γενικό να σταματήσουν όλα,

τραγούδια και πολιτικές,

δηλώσεις και στατιστικές, κι ας γίνει καραμπόλα.

Μέσα στη σύγχυση αυτή

Μπορεί να χάσω το’ να αυτί, σαν τον παλιό ζωγράφο,

Μπορεί κι εγώ να τρελαθώ,

Στα ηλιοτρόπια να χαθώ και πια να μη σου γράφω.

Μη μου μιλάς απόψε μη,

γιατί ακούω μια φωνή που κάτι μου θυμίζει.

Δε θέλω ούτε μουσική

βάλε μου λίγη σιωπή και άσ’ τη να γυρίζει.

Federico Garcia Lorca - Η νύχτα δίψασε για ίσκιους

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους

για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει ως τους ουρανούς
δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
και δίχως έρωτες νεκρούς

Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
ένα τραγούδι φωτεινό
παρθένο από την αγωνία
κι από τη θλίψη ορφανό

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει μέσα στην ψυχή

μουσική: Δημήτρης Μαραμής

ποίηση: Federico García Lorca (sonetos del amor oscuro)

απόδοση: Σωτήρης Τριβιζάς

εκτέλεση: Μίνως Θεοχάρης

Federico Garcia Lorca - Nεράιδα

 Βρήκαν σήμερα στη λίμνη

μια νεράιδα πεθαμένη.

Είναι έξω από τη λίμνη

καταγής σαβανωμένη.

Ένα ψάρι στους μηρούς της

όλο έρχεται και πάει.

Ο άνεμος της λέει «μικρή μου!»

μα εκείνη δεν ξυπνάει.

Τα μαλλιά της από φύκια

είναι ξέπλεκα στους βράχους

κι έχει ξέσκεπα τα στήθια

που ριγούν απ’ τους βατράχους.

Ο Θεός να σε φυλάει.

Για την κόρη των λιμνών

πάμε να προσευχηθούμε

στην Κυρά των Ποταμών.

Έπειτα δυο κολοκύθες

θα της βάλω στα πλευρά

να μπορεί να κολυμπάει

πάνω στ’ αλμυρά νερά.

Πηγή: Σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα, μτφ.: Σωτήρης Τριβιζάς, Εκδόσεις Μικρή Άρκτος, 3η έκδοση 2005, σ. 31.

Μίνως Θεοχάρης- Νεράιδα (Μελοποίηση του Δημήτρη Μαραμή)

Κώστας Καρυωτάκης-Κυριακή

 

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβεισήμερα που ’ναι Κυριακή.Φυσάει το αγέρι και σαλεύειμια θημωνιά στο λόφο εκεί.  Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοιθα ’χουν ανάλαφρη καρδιά:κοίτα στο δρόμο τα παιδιά,κοίταξε τ’ άνθη στο περβόλι. Τώρα καμπάνες που χτυπάνε είναι ο Θεός αληθινός.Πέρα τα σύννεφα σκορπάνεκαι μεγαλώνει ο ουρανός. Άσε τον κόσμο στη χαρά τουκι έλα, ψυχή μου, να σου πω, σαν τραγουδάκι χαρωπό,ένα τραγούδι του θανάτου. [ΝΕΑΝΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, 1919 ‒ 1924] Νίκος Κούρκουλος - Μίμης Πλέσσας - Κυριακή

μουσική: Δημήτρης Μαραμής

ερμηνεία: Κων/νος Κληρονόμος

Ναπολέων Λαπαθιώτης- Νάρκισσος

Απόψε αγάπησα τα μάτια μου
κοιτώντας τα μες στον καθρέφτη
να `ταν το φως, που μες στην κάμαρα,
τόσο λεπτά κι ανάερα πέφτει.

Να `ταν το ρόδο τ `απριλιάτικο
που το `χα βάλει στη γωνία
να μην το δω να παραδίνεται
στη βραδινή την αγωνία ;

Να `ταν αλήθεια το τριαντάφυλλο
που ξεψυχούσε στο ποτήρι
– ή κάποιοι πόθοι που με παίδευαν
και που είχαν απομείνει στείροι ;..

Το ρόδο που `σβηνε, το πάθος μου,
το παραθύρι που δεν κλείνω,
– ή μήπως επειδή σε κοίταξαν
τόσο πολύ το βράδυ εκείνο;..

 Ναπολέων Λαπαθιώτης-Νάρκισσος

του Δημήτρη Μαραμή

σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

με τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο

(από το ένθετο cd του Τετράδιου Ανθολογίας "Κυριακές μες στο χειμώνα, Ρομαντικοί ποιητές του μεσοπολέμου" - σε ανθολόγηση Σωτήρη Τριβιζά)

Δημήτρης Μαραμής- Lament