Ευσταθία Π. - [άτιτλο]

εμείς που δεν πεθάναμε
σε βάρκα μισθωμένη
στις ράγες δεν καήκαμε
τυχαία Κυριακή

στου πηγαδιού κυλιόμαστε, στης θάλασσας τον πάτο

νομίσματα σφηνώνουμε στα δόντια των νεκρών

κι όταν τις νύχτες μας ρωτούν

τι κάναμε για κείνους

τα χέρια μας διπλώνουμε

σε θέση προσευχής

τα μάτια μας σφαλίζουμε

σταυρώνουμε τα πόδια

στα δύο διπλωνόμαστε στις έξι το πρωί

συγγνώμη λέμε με φωνή που στάζει απ' το ταβάνι

ο ύπνος δεν μας πιάνει

συνείδηση λειψή

γιατί έρχονται και μας τραβούν

σαν λέμε πως μας λείπουν

και μας φωνάζουν σύντομα πως θα μας βρούνε αυτοί

τρία έπσιλον - [άτιτλο]

οι γυναίκες από την ασία πλέκουν, μηχανή, γαζί, βελόνα, κεντούν
στα δεξιά του κέντρου κράτησης υπάρχουν χωράφια βαμβάκια

έφυγες και δεν είπες γεια

τα μικρά παιδιά χορεύουν χούλα χουπ με το πλανόδιο τσίρκο. μου ζητάνε να κουβαλήσω ένα φανταστικό μπαούλο και όταν το ανοίγω μέσα του ζει ένα άλογο

χλιμιντρίζει σ’ άλλη γλώσσα

πριν χαθείς έδεσες στο χέρι μου ένα κορδόνι κι έκαψες τις άκρες να μη μπορεί να λυθεί

ξηλώνεις το συρματόπλεγμα κι αλλάζεις χώρες σε παράλογη σεκάνς

ακόμα κι όταν σκηνοθετεί γυναίκα
η φρίκη αποτυπώνεται πάντα συμβατικά

τρία έπσιλον, γνωρίζω αυτές που πλέκουν στη μέση της θάλασσας, Θράκα, 2022.