(Αναζητώντας θέση για παρκάρισμα)
Το κινούμενο σχέδιο μπορώ να εμπιστευτώ. Επιστρέφω
προσέχοντας για βενζινάδικο λουσμένος του Χρίστου το φως. Για το
στόμα της κορούλας σας ο γιατρός τα καλύτερα λόγια έχω να πω. Στο
τραπέζι πού από ώρα έχει στρωθεί με περιμένουν. Το ψάρι πολύ.
Κανένας δεν θα φύγει νηστικός.
Να κλείσω τούς δρόμους της ποίησης. Ασαφή μήτε ίχνη
εστίας πιθανού. Οι σελίδες του αναγνωστικού καθαρές ποιητών χρή-
σης και διακίνησης. Ωχρές αγριάδες σε θερμοκρασία υπολειπόμενη
τον ομαλού. Να κυκλοφορούν οι στίχοι κρυφά όπως στα ουρητήρια η
δόση. Απορρίψεων πλήθη σωρεύοντας συνάφεια αιτιώδη. Κατοικη-
τήριο όσων η αγάπη έχει διασώσει. ‘Οπές βουλόμενες με βλεννογόνο
λοιμώδη.
Το θυμάμαι ελεύθερο από παντού, νεόδμητο, γωνιακό. Χτι-
σμένο εν μέρει με χρήματα αποβιώσαντος ετεροθαλούς. Και εν μέρει
με δάνειο Ταμείου Παρακαταθηκών. Με τον θάνατο του πατέρα μικρό
το υπόλοιπο στους καταλόγους τους χρηματικούς. Είπα να κόψω
δρόμο από τις γειτονιές σου, πρόεδρε, κι έχω χαθεί. Βενζίνη οσμίζο-
μαι και νερό. Σύνηθες επί κυβερνήσεως Σημίτη απόδειπνο σε βερο-
νέζε βαθύ. Διώροφο με κήπο κι αυλή, πανταχόθεν ελεύθερο.
Αστράφτει όπως αυγουστιάτικο ελάφι με βρεγμένο μουσούδι
στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στης Άνδρου τη θάλασσα, ανοιχτά τον
Ξεργιά, σε γαλάζιο λιβάδι με σημαδούρα αναμμένη. Το βοτάνι με
συναντά κι ο μικρός του ανθός σε σχεδιασμούς επιμειξίας αλλόκοτου.
Το τραπέζι με ψάρι βραστό έχει από ώρα στρωθεί και περιμένει.
Εκείνοι που γνώρισαν τη θεραπεία έφυγαν μακριά. Των άλλων την
αφοσίωση υπομένω. Στο παρκάρισμα ξένοι τη γαλάζια νυχτιά. Εσύ
κι εγώ, πρόεδρε, δίπολο χαμένο.
