Γιάννης Καλπούζος - «Έρωτας νυν και αεί» (απόσπασμα)

Να μη φοράς
κοσμήματα στον λαιμό σου
τίποτε μη φοράς.
Θέλω να είμ’ εγώ
ο μόνος κρεμασμένος.

Γιάννης Καλπούζος - Δέκατη έκτη νύχτα

Θα με βρεις

Στο αναφιλητό της φωτιάς

Στις πηγές της βροχής

Στην ορχήστρα του ορίζοντα

Στους σιτοβολώνες των χεριών σου

Στα σπίτια των ματιών σου

Γιατί μου έταξες δυο χείλη από πανσέληνο.

Όμως

Και στην αλισάχνη του πόνου που σκεπάζει τις στέγες

Στους δρόμους που δε λένε να δεθούν στο έδαφος

Στην ολονυκτία της σιωπής

Στις άγκυρες που καρφώνονται στον βυθό της κόλασης

Γιατί με τραβούν οι μαγνήτες της ερήμου.

Γι’ αυτό, θέλω να ξέρεις

Αν στέρξουν οι νύχτες και ζυμωθεί το βλέμμα σου με το βλέμμα μου

Αν η αφή μου γίνει όχθη στο χάδι σου

Αν κοιμηθώ στα βλέφαρά σου

Δε θα πει πως κέρδισα τη ζωή

Θα πει πως η ζωή με προσηλύτισε.

Γιάννης Καλπούζος - Πανηγύρι

Η κομπανία έπαιζε παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια

συρτά, τσάμικα, ζεμπέκικα, πωγωνίσια μέχρι τα χαράματα.

Χόρευε ο κόσμος, έπινε, γλεντούσε όλο το χωριό στην πλατεία.

Πότε πότε ακούγονταν και μουκανητά,

μα κανείς δεν έδινε σημασία.

Το πρωί πέθανε ο Αργύρης.

Βοσκούσε όλη νύχτα ο θάνατος στο διπλανό χωράφι.

Ποίηση 2000-2017